Verbum

анлайнавы слоўнік

Пяркоўскі манетны скарб

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рагачоўскі манетны скарб

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АМУДАР’І́НСКІ СКАРБ.

Знойдзены ў 1877 на гарадзішчы Тахці-Кувад у вярхоўях р. Амудар’я на Пд Таджыкістана. Датуецца 5—4 ст. да н.э. Захавалася 178 залатых і сярэбраных прадметаў: аб’ёмныя фігуркі, посуд, рэльефныя рэчы, пласцінкі з адціснутымі выявамі, пярсцёнкі і пячаткі, бранзалеты, дробныя ўпрыгожанні, манета Ахеменідаў. Большасць рэчаў зроблена майстрамі Ахеменідскай дзяржавы і Бактрыі. Асобныя рэчы адлюстроўваюць традыцыі мідыйскага мастацтва, звярынага стылю стэпавых плямёнаў Еўразіі. Захоўваецца ў Брытанскім музеі і Музеі Вікторыі і Альберта ў Лондане.

Залатая бляха з **Амудар’інскага скарбу**.

т. 1, с. 325

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пажы́ткі, -аў, адз. пажы́так, -тку, м., таксама зб.

Дробны скарб, хатнія рэчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

treasure¹ [ˈtreʒə] n.

1. скарб;

a treasure island во́страў ска́рбаў

2. кашто́ўнасць, скарб (пра чалавека);

My treasure! Мая знаходка!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бясцэ́нны, -ая, -ае.

1. Вельмі каштоўны, дарагі.

Б. скарб.

2. перан. Дарагі, любы.

Б. друг.

|| наз. бясцэ́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адры́ць, -ры́ю, -ры́еш, -ры́е; -ры́ты; зак.

1. гл. рыць.

2. каго-што. Рыючы, дастаць, вызваліць.

А. скарб.

|| незак. адрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клад прям., перен. скарб, род. ска́рбу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паса́г, -у, м.

Маёмасць, якую даюць бацькі ці родзічы маладой, калі яна выходзіць замуж.

Нявеста з пасагам.

|| прым. паса́жны, -ая, -ае.

П. скарб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жамчу́жына, -ы, мн. -ы, -жын, ж.

1. Асобнае зерне жэмчугу.

2. перан., чаго або якая. Непаўторны скарб, лепшае ўпрыгожанне (высок.).

Нарач — ж. беларускай зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)