rolnik

м. селянін; земляроб

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

włościanin

м. уст. селянін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэхка́нін

(ад цюрк. dihqan = вясковы)

селянін у Сярэд. Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэхка́нін, -а, мн. дэхка́не і (з ліч. 2, 3, 4) дэхка́ніны, -ка́н, м.

Селянін у Сярэдняй Азіі.

|| ж. дэхка́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. дэхка́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бядня́к, бедняка́, мн. беднякі́, бедняко́ў, м.

1. Незаможны, бедны чалавек.

2. Бедны селянін, якога эксплуатавалі багачы (гіст.).

|| ж. бядня́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. бядня́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

здо́льнік, ‑а, м.

Селянін, які арандаваў зямлю на правах здольшчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

андына́рнік, ‑а, м.

Прыгонны селянін, які атрымліваў ад памешчыка андынарыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абро́чнік, ‑а, м.

Гіст. Прыгонны селянін, які знаходзіўся на аброку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незамо́жны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Матэрыяльна не забяспечаны, бедны. Незаможны селянін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарнасо́шнік, ‑а, м.

Гіст. Цяглавы селянін, які жыў на чорных землях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)