малі́ны, ‑лін.

1. Кустовая ягадная расліна сямейства ружакветных. Па вішнях і яблынях сонца разліта, Яно над кустамі парэчак, малін. Броўка.

2. зб. Пахучыя салодкія ягады гэтай расліны, звычайна цёмна-чырвонага колеру. Збіраць маліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агрэ́ст, ‑у, М ‑сце, м., зб.

1. Кустовая садова-ягадная расліна сямейства агрэставых. Ад шашы дом аддзяляўся садам з чатырох яблынь і кустамі агрэсту і парэчак. Маўр.

2. Кісла-салодкія ягады гэтай расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пуці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Сорт яблыні, якая дае зялёныя кісла-салодкія яблыкі.

2. Плод гэтай яблыні. [Дзядзька Юстын] частуе мяне яблыкамі — ядранай сакавітай пуцінкай са свайго прысядзібнага саду. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альдо́зы

(ад альдэгіды)

арганічныя крышталічныя рэчывы, салодкія на смак (напр. глюкоза), якія выконваюць важную фізіялагічную ролю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

папяро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

1. Сорт летняй яблыні, на якой растуць белыя або жоўтыя кісла-салодкія яблыкі.

2. Плод гэтай яблыні. За хатамі спеюць улетку антонаўкі, папяроўкі і слуцкія бэры. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́дкий

1. сало́дкі;

2. перен. сало́дкі; (приятный) прые́мны;

сла́дкие ре́чи сало́дкія (прые́мныя) размо́вы;

3. перен. (о жизни, судьбе) разг. сало́дкі, шчаслі́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ані́с, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Аднагадовая травяністая эфіраалейная расліна сямейства парасонавых, а таксама яе насенне.

2. ‑у. Старадаўні сорт паволжскай яблыні, на якой растуць сакаўныя, кісла-салодкія яблыкі з анісавым араматам.

3. ‑а. Плод гэтай яблыні.

[Грэч. anison.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гексі́ты

(ад гр. heks = шэсць)

шасціатамныя спірты, бясколерныя крышталічныя рэчывы, салодкія на смак, якія змяшчаюцца ў раслінах, пладах, водарасцях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

candied

[ˈkændid]

adj.

1) зацукрава́ны, у цу́кры

candied fruit — садаві́на ў цу́кры

2) сало́дкі, саладжа́вы

candied words of praise — сало́дкія сло́вы пахвалы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вінёўка, ‑і, ДМ ‑нёўцы; Р мн. ‑нёвак; ж.

1. Сорт позніх, распаўсюджаных на Беларусі, груш, на якіх растуць зеленавата-жоўтыя кісла-салодкія плады.

2. Плод гэтай грушы. Аж у хаце, здавалася, чуваць было, як пахнуць у садзе бэры і вінёўкі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)