Púffreis

m -es кул. «паве́траны» рыс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rys.

= rysunek — рысунак; рыс.; малюнак; мал.

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

інфантылі́зм, -у, м.

1. Адсталасць у развіцці, якая харакгарызуецца захаваннем у дарослага фізічных або псіхічных рыс дзіцячага ўзросту (спец.).

2. Паводзіны дарослага, падобныя на паводзіны дзіцяці (кніжн.).

І. у паводзінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рысаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, хто вырошчвае рыс; спецыяліст па рысаводству.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рыш ’рыс’ (гродз., Сл. ПЗБ). Запазычана з польск. ryż ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

знеасабля́ць

‘пазбаўляць каго-небудзь індывідуальных рыс, рабіць падобным да іншых; ставіць каго-небудзь ва ўмовы, у якіх ніхто асабіста не адказвае за даручаную справу’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. знеасабля́ю знеасабля́ем
2-я ас. знеасабля́еш знеасабля́еце
3-я ас. знеасабля́е знеасабля́юць
Прошлы час
м. знеасабля́ў знеасабля́лі
ж. знеасабля́ла
н. знеасабля́ла
Загадны лад
2-я ас. знеасабля́й знеасабля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час знеасабля́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

знеасо́біць

‘пазбавіць каго-небудзь індывідуальных рыс, зрабіць падобным да іншых; паставіць каго-небудзь ва ўмовы, у якіх ніхто асабіста не адказвае за даручаную справу’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. знеасо́блю знеасо́бім
2-я ас. знеасо́біш знеасо́біце
3-я ас. знеасо́біць знеасо́бяць
Прошлы час
м. знеасо́біў знеасо́білі
ж. знеасо́біла
н. знеасо́біла
Загадны лад
2-я ас. знеасо́б знеасо́бце
Дзеепрыслоўе
прош. час знеасо́біўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асо́баснасць, ‑і, ж.

Сукупнасць індывідуальных рыс, асаблівасцей, характэрных для каго‑н. як асобы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблі́чча, -а, н.

1. Знешні выгляд, сукупнасць адметных рыс каго-, чаго-н.; рысы і выраз твару.

Сціранне аблічча старой вёскі.

Знаёмае а.

2. перан. Характар, духоўны склад.

Маральнае а. чалавека.

Нацыянальнае а. літаратуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Паха́пываць ’быць крыху падобным’ (Юрч.). Да хапа́ць (гл.) у сэнсе ’схапіць трохі рыс падабенства’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)