Pope, pope

[poʊp]

n.

па́па ры́мскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

па́па м (рымскі) Papst m -es, Päpste

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

юлія́нскі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з сістэмай летазлічэння, якую ўвёў у 46 г. да н. э. рымскі імператар Юлій Цэзар. Юліянскі каляндар.

[Лац. Julianus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́рыя, -і, ж.

1. Аб’яднанне некалькіх патрыцыянскіх родаў у Старажытным Рыме (гіст.).

2. Разрад выбаршчыкаў, падзеленых па нацыянальнай, маёмаснай і іншых адзнаках.

Дваранская к.

○

Папская (Рымская) курыя — вярхоўны орган, цераз які Папа Рымскі ажыццяўляе кіраўніцтва каталіцкай царквой.

|| прым. курыя́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свяце́йшы állerheiligst;

Свяце́йшы айце́ц der állerheiligste Váter (папа рымскі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

па́па м.

1. церк. па́па;

П. Ры́мскі — Па́па Ри́мский;

2. (детское арго) хлеб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

biskup

м. епіскап;

biskup rzymski — папа рымскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

антыпа́па

(ад анты- + папа)

рымскі папа, не прызнаны каталіцкай царквой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Tóga

f -, Tógen гіст. то́га (рымскі верхні ўбор)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

палкаво́дзец, ‑дца, м.

Камандуючы вялікімі аператыўна-стратэгічнымі вайсковымі злучэннямі, флотам і пад.; военачальнік. Вялікі рускі палкаводзец Сувораў. □ Рымскі палкаводзец у выгнанні сядзіць задуменны, схіліўшы галаву без шалома, на паваленай, засыпанай пяском калоне. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)