◎ Кры́чка ’рачная чайка’ (Нар. словатв., ТС, Мат. Гом.). Да крык (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ку́ська ’мінога рачная’ (ТС). Першапачатковая форма кузька (гл.). Да казаь (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
саза́н, ‑а, м.
Рачная прамысловая рыба сямейства карпавых, роданачальнік многіх парод культурнага карпа. У сажалках гадуецца карп, сазан, карась.Чарнышэвіч.Сазан (карп) — дужая рыба з шырокім тулавам, пакрытым буйной серабрыстай луской.Матрунёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пячку́р, печкура, м.
1. Невялікая рачная рыба сямейства карпавых. Шараватыя печкуры капашыліся чародкамі на пяску.Броўка.
2.Абл. Пячнік. Старанна печкуры кладуць цагліны, Загнетак выведуць, правесяць Шнур.Куляшоў.Забаставалі печкуры на новай майстэрні.Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інсекве́нтны
(ад ін- + лац. sequens, -ntis = наступны);
і-ая даліна — рачная даліна, напрамак якой амаль не залежыць ад тэктанічнай структуры.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
◎ Мянёга ’мінога рачная, Lampetra planeri L.’ (бас. Нёмана, Жук.). У выніку кантамінацыі мянёк ’мянтуз’ і мінога.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
артэ́рыя, ‑і; Рмн. ‑яў; ж.
1. Крывяносны сасуд, які нясе кроў ад сэрца да розных органаў цела. Лёгачная артэрыя. Сонная артэрыя.
2.перан. Шлях зносін (асабліва водны). Транспартная артэрыя. □ Самая буйная рачная артэрыя Поўначы БССР — Заходняя Дзвіна.Прырода Беларусі.
[Грэч. atrēria.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
га́ваньж. Háfen m -s, Häfen;
рачна́я га́вань Bínnenhafen m;
гандлёвая га́вань Hándelshafen m;
захо́дзіць у га́вань in éinen Háfen éinlaufen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
тэра́саж., в разн. знач. терра́са;
траншэ́йныя ~сы — с.-х. транше́йные терра́сы;
да́ча з ~сай — да́ча с терра́сой;
рачна́я т. — речна́я терра́са
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ЗАТО́Н,
1) доўгі непраточны заліў ракі, утвораны са старыцы, пратокі або аддзелены ад асн. рэчышча касой.
2) Прыродная або штучная рачная акваторыя для стаянкі і рамонту суднаў, ахаваная ад цячэння і крыгаходу.