raise the curtain on

прыўзьня́ць засло́ну; раскры́ць таямні́цу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

расху́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Раскруціць, раскрыць каго-, што-н. захутанае.

Р. дзіця.

Р. хустку.

|| незак. расху́тваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. расху́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. расху́твацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. расху́тванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здра́дніцтва, ‑а, н.

Паводзіны, учынкі здрадніка. Пісьменнік здолеў даць не толькі тыповы характар правакатара, але і раскрыць вытокі здрадніцтва. Дзюбайла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няпо́ўнасцю, прысл.

Не ў поўным аб’ёме. Няпоўнасцю выкарыстаць вытворчыя магчымасці. // Не ва ўсіх адносінах, не зусім. Няпоўнасцю раскрыць свой характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sawdust [ˈsɔ:dʌst] n. апі́лкі; пілаві́нне

♦

knock/let the sawdust out of smb. збіць го́нар з каго́-н.; раскры́ць чыю́-н. су́тнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Размундзе́рыць ’адкрыць так, каб быў доступ да чаго-небудзь’ (Нар. Гом.). Семантычная інавацыя на базе мундзі́р (гл.) праз ’зняць мундзір’ > ’зняць верхняе покрыва’ > ’раскрыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падма́н, -ну м. обма́н;

раскры́ць п. — раскры́ть обма́н;

п. зро́ку — обма́н зре́ния;

п. пачу́ццяў — обма́н чувств

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́крыць, -крыю, -крыеш, -крые; -крыты; зак.

1. каго-што. Знайсці, выявіць; раскрыць, зрабіць вядомым невядомае, сакрэтнае.

В. патайное сховішча.

В. злачынствы.

2. што. Растлумачыць скрыты сэнс, сутнасць чаго-н.

В. хлусню.

В. антынародны характар самаўладства.

|| незак. выкрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. выкрыва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкруці́ць, -ручу́, -ру́ціш, -ру́ціць; -ру́чаны; зак., што.

1. Круцячы, аддзяліць, зняць, адшрубаваць; адарваць.

А. дрот.

А. гайку.

А. кран.

2. Павярнуўшы ўбок, адкрыць; раскручваючы, разгарнуць, раскрыць.

А. кран.

А. паперу.

○

Адкруціць галаву (вушы) каму (разм., незадав.) — пагроза пакараць, расправіцца.

|| незак. адкру́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разлуза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Раскрыць (абалонку), каб дастаць семя; разлушчыць. А Віктар разлузаў гарбузік, укінуў зерне ў рот і зачаўкаў. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)