Verbum

плёс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шырокі ціхі ўчастак ракі паміж перакатамі або астравамі.

Рачны п.

|| прым. плёсавы, -ая, -ае.

стро́ма¹, -ы, мн. -ы, стром, ж.

1. Круты схіл, абрыў.

2. Месца ў рацэ, дзе цячэнне асабліва імклівае.

С. ракі.

уні́з, прысл.

1. У напрамку да нізу, да зямлі.

Спускацца ў.

2. У напрамку да вусця ракі.

У. па Дзвіне.

цюфя́к, -4, мн. -і, -о́ў, м. (спец.).

Гнуткае пакрыццё каля мастоў, плацін для засцярогі рэчышча ракі і берагоў ад размыву.

за́вадзь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Невялікі заліў ракі ці возера з запаволеным цячэннем.

◊

Ціхая завадзь — бяспечнае, спакойнае месца.

ледаста́ў, -та́ву, м.

Замярзанне ракі, возера, утварэнне суцэльнага ледзянога покрыва; перыяд, у час якога назіраецца такая з’ява.

|| прым. ледаста́ўны, -ая, -ае.

тапо́нім, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Уласная назва якога-н. геаграфічнага аб’екта (населенага пункта, ракі, возера і пад.).

Тапонімы Міншчыны.