rozpieprzać

незак. вульг.. разносіць; развальваць; граміць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozpowiadać

незак.

1. расказваць;

2. разносіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Плятка́р, плятка́рка ’той, хто любіць разносіць плёткі’ (ТСБМ; Сцяшк. МГ; іўеў., Сл. ПЗБ; ТС; ваўк., ашм., іўеў., ЛА, 3), плятка́рыць ’абгаворваць’ (астрав., Сцяшк. МГ). З польск. plotkarz, plotkarzyć ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раздзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да раздзьмуць, разадзьмуць.

2. Разм. Павевам калыхаць, адводзіць, разносіць. Сустрэчны вецер раздзімаў пасмы.. [Палініных] русых валасоў, якія вылезлі з-пад сіняй шапачкі. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разглаша́ть несов.

1. (делать известным) выдава́ць; выка́зваць;

2. (распространять вздорные сообщения) разно́сіць (чу́тку, пагало́ску);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разно́сіцца несов.

1. распространя́ться, разноси́ться; разглаша́ться; см. разне́сціся;

2. страд. разноси́ться; разглаша́ться; распространя́ться; см. разно́сіць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расщёлкивать несов.

1. (раскалывать щёлкая) разг. разлу́зваць;

2. перен. (подвергать критике), прост. разно́сіць, распатро́ньваць, разбіва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кнігано́ша, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай, ж.

1. Прадавец кніг уразнос.

2. Бібліятэкар або грамадскі распаўсюджвальнік, які разносіць кнігі па дамах. Кніганоша стаў жаданым госцем у кожнай хаце. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разба́яць ’забаўляць’ (Федар.), разба́іваць ’займацца пустымі размовамі’, ’разносіць звесткі аб чым-небудзь’ (Нас.), ’весці размову’ (Бяльк.), разба́іцца ’разгаварыцца’, ’доўга гаварыць’ (Нас.), рус. дыял. разба́ять, разба́ивать ’балбатаць, размаўляць пра пустое’, ’адгаворваць’, ’забаўляць’, ’расхвальваць’, разба́йка ’балбатня, пустаслоўе’. Ад раз- і ба́яць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кур’е́р

(фр. courrier)

1) пасыльны ва ўстанове, які разносіць дзелавыя паперы;

2) службовая асоба, якая пасылаецца са спешнымі даручэннямі (напр. дыпламатычны к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)