отра́да уце́ха, -хі ж.; ра́дасць, -ці ж.; прые́мнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

unalloyed [ˌʌnəˈlɔɪd] adj. fml чы́сты, шчы́ры;

unalloyed joy шчы́рая ра́дасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unbounded [ʌnˈbaʊndɪd] adj. fml бязме́жны, бязме́рны;

unbounded joy бязме́рная ра́дасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бяско́нцы, -ая, -ае.

1. Бяскрайні, які не мае канца, межаў.

Б. блакіт.

2. Надзвычай доўгі, працяглы.

Бясконцыя спрэчкі.

3. Надзвычай моцны па сіле праяўлення.

Бясконцая радасць.

|| наз. бяско́нцасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прые́мны, -ая, -ае.

1. Які прыносіць задавальненне, радасць.

П. пах.

Прыемная навіна.

П. ўспамін.

Прыемна (прысл.) слухаць.

2. Які выклікае сімпатыю, прывабны.

П. чалавек.

Прыемная ўсмешка.

|| наз. прые́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ста́расць, -і, ж.

1. Перыяд жыцця пасля сталасці, калі паступова адбываецца аслабленне дзейнасці арганізма.

С. прыгнула да зямлі.

С. — не радасць (прыказка).

2. Доўгачасовае існаванне; зношанасць.

Слуп зваліўся ад старасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

uciecha

ucie|cha

ж. уцеха, радасць;

ku czyjej ~sze — да чыёй радасці; на радасць каму;

sprawić komu ~chę — прынесці каму радасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

цаца́нка: абяца́нка — ц., а ду́рню ра́дасць посл. обе́щанного три го́да ждут

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

уце́ха, -і, ДМ уце́се, мн. -і, уце́х, ж.

1. Забава, задавальненне.

Дзіцячыя ўцехі.

2. Той, хто (тое, што) прыносіць радасць, задавальненне.

Толькі ў працы і знаходзіш уцеху.

Дачка — бацькава ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

przysparzać

незак. czego памнажаць; павялічваць; дадаваць што;

przysparzać radości — а) прыносіць радасць;

павялічваць радасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)