schríftlich

1.

a пісьмо́вы

2.

adv пісьмо́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Квіто́к ’квітанцыя, талон’ (ТСБМ, Бяльк.), ’запіска, пісьмовы дазвол’ (Нас., Грыг., Сл. паўн.-зах., Шат.). Гл. квіт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pisemny

pisemn|y

пісьмовы;

odpowiedź ~a — пісьмовы адказ;

materiały ~e — пісьмовыя прылады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АКТ ДЫПЛАМАТЫ́ЧНЫ,

пісьмовы тэкст, які ўручаецца або дасылаецца органамі знешніх зносін адной дзяржавы органам знешніх зносін інш. дзяржавы. Найб. пашыраныя акты дыпламатычныя: нота, мемарандум, афіц. ліст, памятная запіска.

т. 1, с. 208

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паме́та, ‑ы, ДМ ‑меце, ж.

Пісьмовы знак, надпіс, адзнака.

•••

Стылістычная памета — спецыяльнае ўказанне ў слоўніку на сферу ўжывання слова, яго моўную афарбоўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пісьмя́, ‑мені ’граматнасць’ (Нас.), пісьмёны ’старажытныя пісьмовыя знакі, літары’ (ТСБМ), стараж.-рус. письмя ’пісьмовы знак, літара’ (1057 г.), ’пісьмовы тэкст, тое, што напісана’ (XII ст.), святая, священная писмена ’Святое письмо’ (1073 г.); ст.-польск. piśmię = польск. pismo, чэш., славац. písmeno ’літара’, ст.-слав. писмѧ ’літара’, ’пісьмёны’. Прасл. дыял. *pisьmę паходзіць з *pisьmo (Бязлай, 3, 41). Да пісьмо (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Máhnbrief

m -(e)s, -e пісьмо́вы напамі́н(ак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адпіса́ць, -пішу́, -пі́шаш, -пі́ша; -пішы́; -пі́саны; зак., што.

1. Даць пісьмовы адказ на пісьмо, запытанне і пад.

А. пісьмо.

2. (разм.). Перадаць у спадчыну па завяшчанні, апісаць.

А. дом сыну.

|| незак. адпі́сваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адо́зва, ‑ы, ж.

Пісьмовы або вусны зварот да каго‑н. з заклікам, просьбай. [Маша:] — Во навіна якая! Мы будзем ставіць подпісы пад Адозвай за мір. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыспазі́цыя, ‑і, ж.

1. План размяшчэння войск, флоту для бою або на месцы стаянкі.

2. У 18–19 стст. — пісьмовы загад войскам на бой або на марш.

[Лац. dispositio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)