E, e

[i:]

n.,pl. E's, e’s [i:z]

1) пя́тая лі́тара анге́льскага альфабэ́ту

2) Mus. мі (но́та)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

квінтэсе́нцыя

(лац. quinta essentia = пятая сутнасць)

аснова, сама сутнасць чаго-н. (напр. к. мастацтва, к. падзеі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

юпі́тэр, ‑а, м.

1. Магутная электрычная дугавая лямпа, якая выкарыстоўваецца ў кінатэхніцы для штучнага або камбінаванага дсвятлення пры кіназдымках.

2. (з вялікай літары). Пятая па адлегласці ад Сонца, самая вялікая планета сонечнай сістэмы.

3. (з вялікай літары). У старажытнай рымскай міфалогіі — вярхоўны бог.

[Ад лац. Jupiter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Y, y

[waɪ]

n. Y's, y’s

1) два́ццаць пя́тая лі́тара анге́льскага альфабэ́ту, і́грэк

2) Math. і́грэк (невядо́мае ў раўна́ньнях)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

four [fɔ:] num., n. чаты́ры; чацвёра; чацвёрка;

Chapter 4 раздзе́л чаты́ры;

He is four. Яму чатыры гады;

It’s after four. Цяпер пятая гадзіна;

four hundred чаты́рыста

♦

on all fours на кара́чках, ра́кам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спі́ца ж.

1. (вязальная) Strícknadel f -, -n;

2. (у коле) Spéiche f -, -n, Rádspeiche f;

◊

пя́тая спі́ца ў калясні́цы разм. das fünfte Rad am Wágen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кало́на, -ы, мн. -ы, -ло́н, ж.

1. Частка архітэктурнага збудавання ў выглядзе высокага слупа, якая служыць апорай франтонаў, унутраных частак будынка або ў якасці манумента.

Станцыя метро з калонамі.

Трыумфальная к.

2. Пра людзей, прадметы, якія размешчаны або рухаюцца адно за адным на пэўнай дыстанцыі.

Паходная к.

Трактарная к.

◊

Пятая калона (кніжн., неадабр.) — пра арганізаванае здрадніцтва ўнутры краіны (першапачаткова — аб контррэвалюцыйнай групе, якая дзейнічала ў тыле Іспанскай рэспублікі ў 1936—1939 гг.).

|| памянш. кало́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. кало́нны, -ая, -ае (да 1 і спец. да 2 знач.).

Калонная зала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Д,

пятая літара бел. і некаторых інш. слав. алфавітаў. Паходзіць з кірыліцкай Д («дабро»), што ўзнікла на аснове грэка-візант. устаўнай Δ («дэльта»), У старабел. графіцы абазначала гукі «д», «д’», «дз’» («вода», «день», «людзи»), мела таксама лічбавае значэнне «чатыры». У 16 ст. акрамя рукапіснай набыла друкаваную форму. У сучаснай бел. мове абазначае шумны звонкі выбухны пярэднеязычны гук «д» («дарога», «дуброва»), а перад глухімі зычнымі і на канцы слоў — парны да яго па звонкасці-глухасці гук «т» («кладка», «сад»). Уваходзіць у склад дыграфаў «дж» («ураджай») і «дз» («дзіва»).

А.М.Булыка.

т. 5, с. 556

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

credo

н. [kredo]

1. сімвал веры;

2. крэда;

jak Piłat w credo — не да месца; не ў пару; як сабаку пятая нага

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

даміна́нта

(лац. dominans, -ntis = пануючы)

1) дамінуючая ідэя, асноўная прымета або важнейшая састаўная частка чаго-н.;

2) пераважная сістэма нервовых цэнтраў, якая вызначае характар рэакцыі арганізма на раздражняльнікі;

3) муз. пятая ступень дыятанічнай гамы, а таксама акорд, пабудаваны на гэтай ступені гукараду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)