◎ Праняха́ць ’пусціць на шармака. прапусціць удалы момант, выпадак’ (Нас.). Гл. няхаць, няхаіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
затрезво́нить сов.
1. зазвані́ць;
2. перен., разг. пусці́ць пагало́ску, забалбата́ць, зазвані́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
дым, ‑у; мн. дымы, ‑оў; м.
1. Сукупнасць дробных цвёрдых часцінак і газападобных прадуктаў, якія вылучаюцца ў паветра пры згаранні чаго‑н. Папяросны дым. □ Дым, горкі, як палын, і страшэнна ўдушлівы, расплываўся па зямлі. Хадкевіч. З комінаў узнімаўся белаваты дым. Шыцік.
2. Гіст. Хата, гаспадарка, якія лічыліся падатковай адзінкай у Старажытнай Русі.
•••
Пайсці (з) дымам гл. пайсці.
Пусціць дым у вочы гл. пусціць.
Пусціць (з) дымам гл. пусціць.
У дым — вельмі моцна, да крайнасці напіцца, быць п’яным. Напіўся ў дым у нейкай там папойцы. Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ашчалача́ць ’пусціць ваду з сябе (пра кісель, кашу)’ (КСП). Ад шчолак ’вадкае ў страве’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аўча́рня ж. овча́рня;
◊ пусці́ць во́ўка ў ~ню — пусти́ть во́лка в овча́рню
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Распаро́шыць ’пусціць на вецер; растраціць’ (Варл.), параўн. ст.-бел. роспоро́шꙋет (1616 г., Карскі, 1, 441). Да порах 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
verschrótten
vt пусці́ць на злом
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
адхо́н, ‑у, м.
Пахілая паверхня гары, берага і пад.; схіл. Тры дзесяткі хат з ліпавымі прысадамі ўздоўж.. вуліцы.. звязалі па адхоне ўзгорка да ручая. Хадкевіч. // Бакавая паверхня дарожнага палатна. У туманах павольна, засцілаючы дарожны адхон густым дымам, пад’язджаў да горада поезд. Галавач.
•••
Пусціць пад адхон гл. пусціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́вень, пеўня, м.
1. Свойская птушка з чырвоным грэбенем на галаве і шпорамі на нагах; самец курыцы.
2. перан. Разм. Задзірысты чалавек, забіяка.
3. толькі мн. (пе́ўні, ‑яў). Спеў пеўняў як прыкмета пары сутак. Уставаць з пеўнямі. Сядзець пры лямпе да трэціх пеўняў.
•••
Пусціць чырвонага пеўня гл. пусціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пуска́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да пусціцца.
2. Зал. да пускаць (гл. пусціць у 1–8 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)