неу́жто нареч., разг. няўжо́;

неу́жто пра́вда? няўжо́ пра́ўда?

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчы́ры, -ая, -ае.

1. Які выражае сапраўдныя пачуцці, праўдзівы, адкрыты.

Ш. чалавек.

Шчырае прызнанне.

Гаварыць шчыра (прысл.). Сказаць ад шчырага сэрца.

2. Задушэўны, інтымны.

Шчырая размова.

3. Сардэчны, душэўны.

Шчырая сяброўка.

4. Пазбаўлены прытворства.

Шчырае шкадаванне.

5. Старанны; верны, адданы, заўзяты.

Шчырая праца.

Ш. змагар за светлую будучыню.

Ш. следапыт.

6. Просты, даверлівы.

Ш. чалавек усяму верыць.

7. Які складаецца з аднолькавых парод дрэў (пра лес, бор); без дамешак, прымесей.

Ш. бор.

Шчырае золата.

◊

Шчырая праўда — сама праўда.

|| наз. шчы́расць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пра́во​II вводн. сл. сапраўды́, пра́ўда;

я, пра́во, не винова́т пра́ўда ж., я не вінава́ты;

◊

пра́во сло́во прост. далібо́г.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

distasteful [dɪsˈteɪstfəl] adj. непрые́мны; кры́ўдны;

distasteful truth го́ркая пра́ўда

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wahr

a сапра́ўдны, праўдзі́вы, пра́вільны

das ist ~ — гэ́та пра́ўда

nicht ~? — (ці) не пра́ўда?

◊ was ~ ist, muss bléiben* — ≅ што пра́ўда – то пра́ўда

der ~e Jákob — жарт. той са́мы [патрэ́бны] чалаве́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

truth [tru:θ] n.

1. пра́ўда;

not a grain of truth ні ка́ліва пра́ўды;

home truths пра́ўда ў во́чы;

the plain truth чы́стая пра́ўда;

tell the truth гавары́ць пра́ўду

2. праўдзі́васць, і́сціна

♦

in truth fml сапраўды́, факты́чна;

to tell the truth пра́ўду ка́жучы;

(the) truth will out пра́ўду не схава́еш, пра́ўда вы́лезе на паве́рхню

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

admittedly [ədˈmɪtɪdli] adv. шчы́ра ка́жучы; пра́ўда; (трэ́ба) прызна́цца (пабочныя словы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

няўжо́ частица вопр. неуже́ли; ра́зве;

н. гэ́та пра́ўда? — неуже́ли э́то пра́вда?

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

állerdíngs

adv вядо́ма, пра́ўда, адна́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

і́сціна, -ы, ж.

1. У філасофіі: адэкватнае адлюстраванне ў свядомасці суб’екта таго, што існуе аб’ектыўна.

Аб’ектыўная і.

Імкненне да ісціны.

2. Тое, што і праўда.

Яго словы блізкія да ісціны.

3. Сцверджанне, меркаванне, праверанае практыкай, вопытам, выяўленае навукай.

Старыя ісціны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)