Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
набу́хлы, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.незал.пр.ад набухнуць.
2.узнач.прым. Які стаў гатовым да таго, каб распусціцца, прарасці. Набухлыя пупышкі. Набухлае насенне.
3.узнач.прым. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці, вадкасці. На стук з сянец .. [Валька], не пытаючыся, адкінула кручок і штурханула плячом набухлыя дзверы.Б. Стральцоў.
4.узнач.прым. Які павялічыўся ад прыліву крыві, малака. Моцныя, чырвоныя, з набухлымі венамі рукі... [Карчава], сплёўшыся пальцамі, важна ляжалі на стале перад ім.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узысці́, узыхо́дзіць
1. (падняцца) erstéigen* vt; heráufsteigen* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць); hináufsteigen* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць);
2. (прасонца) áufgehen* vi (s);
3. (ступаць) tréten* vi (s), áuftreten* vi (s);
4. (прарасці) áufkeimen vi (s), áufgehen* vi (s) (пранасенне)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
1.(1і2ас.неўжыв.). Па меры росту пранікнуць углыб, прарасці ўнутр. Моладзь наўтыкала вярбовых калоў, і ўраслі яны ў зямлю, распусцілі вецце.Чарнышэвіч.Каб не засохнуць і прыносіць ураджай, .. [яблыні] неабходна было падняцца, урасці карэннем у гэтую глебу.Сяргейчык./уперан.ужыв.Аднавяскоўцы ж кажуць інакш. Самусь, маўляў, урос у зямлю па калені, нішто яго не скруціць, не выкарчуе аніякі сівер.Б. Стральцоў.
2.перан. Арганічна, па меры развіцця, увайсці ў састаў чаго‑н. Наватарская па форме і зместу, паэма А. Куляшова «Сцяг брыгады» арганічна ўрасла ў нацыянальную літаратуру і фальклор, яна цесна звязана з рускай класікай.Гіст. бел. сав. літ.
3.(1і2ас.неўжыв.). Асесці, уехаць у зямлю. Хатка такая старая, што амаль па вокны ўрасла ў зямлю.Гаўрылкін.Кладка ўрасла ў зямлю, некалькі жэрдак зламалася, але хадзіць па ёй усё яшчэ было можна.Асіпенка./уперан.ужыв.Як не ўрасці ў зямлю, Калі Чаўпе другі па-шчырасці: — Бач, гераініны пайшлі, Турбот хапіла вырасціць...Барадулін.