Разм. Асабістыя прэтэнзіі, узаемная незадаволенасць; помста, расправа. — Мяркуем нават, што гэта правакацыя ідзе ад славутай глыбоцкай дэфензівы, у якой ёсць асабістыя парахункі з гэтымі хлопцамі.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адпла́таж Lohn m -(e)s, Bezáhlung f -; Vergéltung f - (помста)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
retaliation
[rɪˈtæliˈeɪʃən]
n.
1) по́мшчаньне n.
2) по́мстаf.; адпла́та (злом за зло)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Sühne
f -, -n
1) пакацнне
2) ка́ра; по́мста, адпла́та
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
отме́сткаразг. адпла́та, -ты ж., по́мста, -ты ж.;
в отме́стку у адпла́ту, каб адпо́мсціць, по́мсцячы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
vengeance
[ˈvendʒəns]
n.
по́мстаf., адпла́та за зло
•
- take vengeance upon
- with a vengeance
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zemsta
zemst|a
ж.помста;
żądza ~y — прага помсты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Мста ’помста’ (Нас., Др.-Падб., Гарэц.), ст.-польск., каш.msta, чэш.msta. Можна дапусціць запазычанне са ст.-польск. у бел. мову. Ва ўкр., рус. мовах месть, якое з прасл.mьstь (параўн. ст.-рус.мьсть, балг.мъст, ст.-слав.мьсть) < *mit‑ti‑s (Махэк₂, 382), роднаснае з мітусь (гл. Фасмер, 2, 608). Ад назоўніка быў утвораны дзеяслоў mьstiti > мьстити, а пазней — помста (гл.). Сюды ж мсці́цца, мсці́ць, мсці́вы, тураў.мсці́ву, слаўг., ветк.мслі́вы(й), мсці́вец (ТСБМ, Нас., ТС, Яруш., Сл. ПЗБ; Нар. словатв., Мат. Гом.). Крукоўскі (Уплыў, 118, 124) лічыць лексему мсці́вец калькай з рус.мститель. Не абавязкова. Магло быць і самастойнае адпрыметнікавае ўтварэнне накшталт ліслівец або запазычанае з польск. мовы.