Schwímmhose

f -, -n спарт. пла́ўкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ты́гель, -гля, мн. -глі, -гляў, м.

1. Пасудзіна з вогнетрывалага матэрыялу для плаўкі, варкі, нагрэву чаго-н. на моцным агні.

2. Металічная пліта друкарскай машыны для прыціскання паперы да пакрытай фарбай друкарскай формы (спец.).

|| прым. ты́гельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

topikowy

эл. плаўкі;

bezpiecznik topikowy — плаўкі засцерагальнік;

drut topikowy — дрот засцерагальніка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Кампялёўка ’майка’ (Сцяш.). З польск. kostium kąpielowy ’купальны касцюм’ і kąpielówki ’плаўкі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

упла́віць, уплаўлю, уплавіш, уплавіць; зак., што ў што.

Спец. Пры дапамозе плаўкі ўставіць, умацаваць што‑н. у што‑н. Уплавіць плаціну ў золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

slipy

мн. плаўкі; купальныя трусы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

topliwy

плаўкі;

trudno topliwy — тугаплаўкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́плаўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выплаўляць — вымавіць.

2. Тое, што выплаўлена, атрымана ў выніку плаўкі. Сутачная выплаўка чыгуну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вагра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Печ шахтавага тыпу для плаўкі чыгуну і каляровых металаў. Бурліць чыгун гарачы, Расплаўлены ў вагранках. Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трусы́ мн. Kníehose f -, -n, Spórthose f; Schwímmhose f (плаўкі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)