dike [daɪk] n.

1. роў, кана́ва

2. да́мба, плаці́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

platyna

ж. плаціна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

звужэ́нне, ‑я, н.

Звужанае, вузкае месца. — Падунскае звужэнне, — растлумачыў Ставу. — Там будзе плаціна. А вышэй — парогі. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шліхавы́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які мае адносіны да шліху. Шліхавы аналіз. // Які з’яўляецца шліхам. Шліхавое золата. Шліхавая плаціна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намыўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Нанесены цячэннем. Намыўны бераг.

2. Створаны шляхам намыву машынай. Намыўная плаціна.

3. Здабыты шляхам прамывання. Намыўное золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jaz, ~u

м. плаціна, запруда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

плацінаты́пія

(ад плаціна + -тыпія)

спосаб фатаграфавання на солях плаціны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

размы́ты размы́тый;

р. грунт — размы́тый грунт;

~тая плаці́на — размы́тая плоти́на; см. размы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Tálsperre

f -, -n запру́да, плаці́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Platín, Plátin

n (-s) хім. пла́ціна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)