Verschíffung

f -, -en пераво́зка мо́рам [во́дным шэ́цхам]; вы́ваз, лкспарт (водным шляхам)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

shipping [ˈʃɪpɪŋ] n.

1. гандлёвы флот; су́дны;

The canal is open for shipping. Канал адкрыты для суднаходства.

2. пераво́зка, перасы́лка гру́заў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

парахо́дства, ‑а, н.

1. Прадпрыемства, якое кіруе параходным транспартам і ажыццяўляе перавозкі пасажыраў і грузаў. Пятро Рабянок — лепшы механік Гомельскага рачнога параходства. «Маладосць».

2. Разм. Рух параходаў па водных шляхах; перавозка пасажыраў, грузаў на параходах. На паўночных рэках параходства пачынаецца ў пачатку лета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

transportation

[,trænspərˈteɪʃən]

n.

1) пераво́зка f., транспартава́ньне n.

2) сро́дкі тра́нспарту

3) тра́нспартныя выда́ткі

4) ссы́лка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

carriage [ˈkærɪdʒ] n.

1. экіпа́ж; карэ́та

2. пасажы́рскі ваго́н

3. цяле́жка, вагане́тка

4. карэ́тка (пішучай машынкі)

5. пераво́зка, транспарціро́ўка, транспартава́нне

6. паста́ва

7. comput. карэ́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Verfráchtung

f -, -en

1) пераво́зка, адпра́ўка (тавару)

2) фрахтава́нне (судна)

3) апла́та (груза)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тра́нспарт, -у, М -рце, м.

1. Галіна народнай гаспадаркі, звязаная з перавозкай людзей і грузаў, а таксама сродкі для такой перавозкі.

Пасажырскі т.

Гарадскі т.

2. Перавозка грузаў.

Т. мінеральных угнаенняў па чыгунцы.

3. Партыя атрыманых або прызначаных для перавозкі грузаў.

Заўтра адпраўляецца т. з бульбай.

4. Абоз або сукупнасць якіх-н. сродкаў спецыяльнага прызначэння.

Санітарны т.

5. Судна ваеннага флоту для перавозкі грузаў і людзей.

Дэсантны т.

|| прым. тра́нспартны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

транзі́т, ‑у, М ‑зіце, м.

1. Правоз тавараў ці пасажыраў з аднаго пункта ў іншы праз прамежкавыя пункты. Транзіт тавараў цераз Мінскі чыгуначны вузел.

2. Перавозка грузаў без перагрузкі іх на прамежкавых станцыях.

3. у знач. прысл. транзі́там. Пераязджаючы або перавозячы што‑н. куды‑н. без перасадкі ці без перагрузкі на прамежкавых пунктах. Груз ідзе транзітам.

[Ад лац. transitus — пераход.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перепра́вка ж.

1. перапра́ўка, -кі ж.; пераво́зка, -кі ж.;

2. перапра́ўка, -кі ж.;

3. папра́ўка, -кі ж., выпраўле́нне, -ння ср., перапра́ўка, -кі ж.; см. переправля́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

транзі́т

(лац. transitus = пераход, праходжанне)

1) правоз пасажыраў і грузаў з аднаго пункта ў іншы праз прамежкавыя пункты;

2) перавозка грузаў без перагрузкі іх на прамежкавых станцыях.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)