кураня́ і куранё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Птушаня курыцы.

◊

Куранят увосень лічаць (прыказка) — толькі канец справы пакажа, ці варта было яе пачынаць.

|| памянш. кураня́тка, -а, мн. -і, -так, н.

|| прым. кураня́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэ́паць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Ісці, робячы частыя крокі.

2. Ісці, хадзіць наогул.

Нехта тэпае па двары.

3. Пра дзяцей: пачынаць хадзіць, хадзіць няўпэўнена.

Хлопчык ужо пачынае т.

|| наз. тэ́панне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

начина́ть несов. пачына́ць; распачына́ць;

ребёнок начина́ет говори́ть дзіця́ пачына́е гавары́ць;

начина́ет смерка́ться пачына́е змярка́цца;

начина́ть перегово́ры пачына́ць (распачына́ць) перагаво́ры;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хры́пнуць, -ну, -неш, -не; хрып, -пла; -ні; незак.

1. Пачынаць гаварыць хрыпла, губляць чыстату голасу.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Станавіцца хрыплым.

Голас хрыпне.

|| зак. ахры́пнуць, -ну, -неш, -не; ахры́п, -пла; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хаме́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Разм. Станавіцца хамам (у 2 знач.), пачынаць весці сябе па-хамску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пачаткава́ць ’пачынаць’ (Нас.). З польск. początkować ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скрыме́ць ‘дранцвець, церпнуць, пачынаць балець’ (Тур.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lead off

пачына́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

napoczynać

незак. пачынаць, распачынаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

inicjować

незак. пачынаць; ініцыяваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)