ржа́веть несов. іржаве́ць, (после гласных) ржаве́ць;
нож на́чал ржа́веть нож пача́ў іржаве́ць;
иго́лка начала́ ржа́веть іго́лка пачала́ ржаве́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
jerk1 [dʒɜ:k] n.
1. рыво́к; штуршо́к; рэ́зкі рух;
The train moved off with a jerk. Цягнік пачаў рэзка рухацца.
2. infml ду́рань, нікчэ́мнасць
3. су́тарга
4. замарынава́нае мя́са
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ладкава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; заг. ладкуйся; незак.
Разм. Уладжвацца, прыстройвацца. Аўсееў паставіў у кут вінтоўку і пачаў ладкавацца ля грубкі. Быкаў. Саўчанка ладкаваўся ў кузаве, захінаючыся ў брызент... М. Стральцоў. Дзед пачаў ладкавацца спаць. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тымо́тка ‘цімафееўка, жыцец, РЫейт pratense L.’ (беласт., Сл. ПЗБ). Параўн. укр. тимо́тка, ти́мка ‘тс’, запазычаны з польск. tymotka ‘тс’; апошняе, а таксама чэш. týmotka, timotejka, славац. timotejka, балг. тимоте́йка, бел. цімафееўка, укр. тимофі́ївка, рус. тимофеевка, у тым ліку і ням. Timotheugras, англ. Timothygras, узыходзяць да імя амерыканскага земляроба 2‑й паловы XVIII ст. Тыматэя Гансена (Timotheus Hansen), які абгрунтаваў цудоўныя кармавыя якасці гэтай расліны і першы пачаў яе вырошчваць (Махэк, Jména, 224; ЕСУМ, 5, 568).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
павуча́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць павучальнага. Нарэшце Ладымер пачаў надаваць сваёй гаворцы тон павучальнасці. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
магістра́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да магістрата. [Клебер] пачаў працаваць ў магістрацкім рахункаводстве. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
торопли́во нареч. (быстро, поспешно) паспе́шна, паспе́шліва; (второпях) спяша́ючыся, у спе́шцы;
наро́д торопли́во стал расходи́ться народ паспе́шна (паспе́шліва, спяша́ючыся, у спе́шцы) пача́ў разыхо́дзіцца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́жаг, ‑а, м.
Абл. Ражон. Дзед пачаў даставаць торбачку. Паволі развязаў, выняў кавалак сала, адрэзаў нажом-цыганком скібачку, нанізаў на пожаг і пачаў падсмажваць. Скрыган. Палаў вялізны камін. Круціліся ў ім на пожагу, шыпелі ў агні кроплямі тлушчу куры. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
захліпа́цца несов., прям., перен. захлёбываться;
ён пача́ў ужо́ з., калі́ прыспе́ла дапамо́га — он уже́ на́чал захлёбываться, когда́ подоспе́ла по́мощь;
з. ад ра́дасці — захлёбываться от ра́дости
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.
Перамешваць (ігральныя карты). Банкір пачаў зноў тасаваць карты. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)