настоя́тельно нареч.

1. (настойчиво) насто́йліва; (упорно) упа́рта;

2. (крайне нужно) пі́льна, пі́льна патрэ́бна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апыта́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае шэраг пытанняў, на якія патрэбна адказаць. Апытальны ліст. Апытальныя даныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераро́слы, ‑ая, ‑ае.

Які па свайму ўзросту старэй, чым патрэбна для чаго‑н. Перарослы вучань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

everything [ˈevriθɪŋ] pron. усё;

You’ll get everything you need. Вы атрымаеце ўсё, што вам патрэбна.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мнагава́та, прысл.

Даволі многа; больш, чым патрэбна. Ніне не хацелася хваліцца сваімі адзнакамі: мнагавата троек. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальста́рт, ‑у, М ‑рце, м.

Спец. Старт, узяты кім‑н. з удзельнікаў спаборніцтва раней, чым патрэбна.

[Англ. false start — няправільны старт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́брыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Спец. Апрацоўваць шаберам. Слесары разбіраюць станок, замяняюць, што патрэбна, шабраць. Ярашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даво́лі, прысл.

1. (у спалучэнні з прым. або прысл.). У значнай ступені, у вялікай колькасці.

Прыйшлося дабірацца д. доўга.

2. безас., у знач. вык. Дастаткова, колькі трэба.

Дома ўсяго д.

3. безас. з інф. або з Р. Хопіць, досыць, пара спыніць.

Д. слоў, справа патрэбна!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́ла, прысл.

1. Нямнога, у невялікай колькасці.

М. зрабіў.

М. людзей.

М. часу.

2. Недастаткова, менш, чым патрэбна.

У пакоі м. (безас., у знач. вык.) святла.

◊

Мала таго (разм.), у знач. пабочн. сл. — акрамя таго.

Мала што (разм.) — не мае значэння, што з таго.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недавы́канаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выканаць менш, чым належыць, патрэбна; не выканаць якой‑н. нормы. Недавыканаць план.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)