мнагава́та, прысл.
Даволі многа; больш, чым патрэбна. Ніне не хацелася хваліцца сваімі адзнакамі: мнагавата троек. Нядзведскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фальста́рт, ‑у, М ‑рце, м.
Спец. Старт, узяты кім‑н. з удзельнікаў спаборніцтва раней, чым патрэбна.
[Англ. false start — няправільны старт.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ша́брыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.
Спец. Апрацоўваць шаберам. Слесары разбіраюць станок, замяняюць, што патрэбна, шабраць. Ярашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даво́лі, прысл.
1. (у спалучэнні з прым. або прысл.). У значнай ступені, у вялікай колькасці.
Прыйшлося дабірацца д. доўга.
2. безас., у знач. вык. Дастаткова, колькі трэба.
Дома ўсяго д.
3. безас. з інф. або з Р. Хопіць, досыць, пара спыніць.
Д. слоў, справа патрэбна!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ма́ла, прысл.
1. Нямнога, у невялікай колькасці.
М. зрабіў.
М. людзей.
М. часу.
2. Недастаткова, менш, чым патрэбна.
У пакоі м. (безас., у знач. вык.) святла.
◊
Мала таго (разм.), у знач. пабочн. сл. — акрамя таго.
Мала што (разм.) — не мае значэння, што з таго.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зарэ́з, ‑у, м.
Спец. Забой жывёлы на мяса. Выбракоўка жывёлы на зарэз.
•••
Да зарэзу — крайне, надзвычайна (патрэбна, неабходна).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недавы́канаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Выканаць менш, чым належыць, патрэбна; не выканаць якой‑н. нормы. Недавыканаць план.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фальста́рт
(англ. false start = няправільны старт)
сп. старт, узяты кім-н. з удзельнікаў спаборніцтва раней, чым патрэбна.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
На́дабе ’патрэбна, трэба’ (Нас.), на́добі ’трэба’ (в.-дзвін., шуміл., Сл. ПЗБ); ён нам крайні надабі (гарад., Сл. бел. нар. фраз., 141), ст.-бел. надобѣ (1406 г.), ненадобѣ (1492 г.), надобеть («з далучэннем дзеяслоўнага суфікса», Карскі 2-3, 76), рус. надобе, надобы, набоб, надобеть ’тс’. Са спалучэння на добѣ, гл. даба, г. зн. ’на часе; калі ёсць неабходнасць’. Сюды таксама на́дабна ’патрэбна, трэба’, на́дабіцца ’патрабавацца’ і інш. Гл. і надоба.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
завялі́кі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Велікаваты, большы, чым патрэбна. Знаёмы гарнітур здаваўся завялікім і прасторна вісеў на Нетрусёвых плячах. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)