Verbum

памі́нкі, -нак.

Абрадавы абед у памяць памерлага пасля хаўтур або праз пэўны тэрмін з дня смерці.

Запрашаць родных на п.

Справіць п. па кім-н.

прыпо́мніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак.

1. Прыйсці на памяць.

Прыпомніўся мудры выраз.

2. каму. Не забыцца, не даравацца.

Гэтаўсётабе прыпомніцца!

|| незак. прыпаміна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

пажада́на, безас., у знач. вык., з інф. і злуч. «каб» (кніжн.).

Мэтазгодна, неабходна.

П. асобныя часткі паэмы вывучыць на памяць.

П., каб усё там абышлося добра.

забыццё, -я́, н.

1. Стан, пры якім чалавек траціць памяць.

Упасці ў з.

2. Стан непрытомнасці, трызнення.

Разам наплывае з.

◊

Аддаць забыццю — лічыць забытым што-н.

рэлі́квія, -і, мн. -і, -вій, ж.

Рэч, якая беражліва захоўваецца як памяць пра мінулае.

Сямейныя рэліквіі.

Франтавая р.

|| прым. рэлі́квійны, -ая, -ае (спец.).

Рэліквійныя экспанаты музея.

падушы́ць¹, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак.

1. каго. Задушыць усіх, многіх.

П. усіх мух.

2. што. Раздушыць, памяць.

П. многа ягад.

3. каго-што. Душыць некаторы час.

зрок, -у, м.

Адно з пяці знешніх пачуццяў, органам якога з’яўляюцца вочы; здольнасць бачыць.

Добры з.

Сапсаваць з.

Страціць з.

|| прым. зро́кавы, -ая, -ае.

З. нерв.

Зрокавая памяць.