Verbum

кавалерга́рд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

У расійскай царскай арміі: ваеннаслужачы асобага палка гвардзейскай цяжкай кавалерыі.

|| прым. кавалерга́рдскі, -ая, -ае.

дубі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. дубіна.

2. Тоўстая палка.

Гумавая д.

Палітыка вялікай дубінкі (перан.: палітыка грубай сілы).

ку́льба, -ы, мн. -ы, кульб і кульба́ка, -і, ДМ -ба́цы, мн. -і, -ба́к, ж. (разм.).

Палка з загнутым верхнім канцом для апоры пры хадзьбе.

жазло́, -а́, мн. жэ́злы і (з ліч. 2, 3, 4) жазлы́, жэ́злаў, н.

1. Асобай формы, звычайна ўпрыгожаная палка, посах, якія служылі сімвалам улады, ганаровага становішча, звання (уст.).

Маршальскае ж.

2. Кароткая палка ў руках рэгуліроўшчыка вулічнага руху (спец.).

3. Металічны стрыжань з дужкай, які выкарыстоўваецца пры рэгуліроўцы руху цягнікоў.

|| прым. жазло́вы, -ая, -ае (да 3 знач.).

Жазловая сістэма рэгулявання руху цягнікоў.

коннагвардзе́ец, -дзе́йца, мн. -дзе́йцы, -дзе́йцаў, м.

1. Той, хто служыць у гвардзейскай кавалерыі.

2. Ваеннаслужачы лейб-гвардыі коннага палка ў дарэвалюцыйнай Расіі.

|| прым. коннагвардзе́йскі, -ая, -ае.

эскадры́лля, -і, мн. -і, -яў, ж.

Падраздзяленне ў ваенна-паветраным флоце, якое ўваходзіць у састаў авіяцыйнага палка і складаецца з некалькіх звёнаў (атрадаў).

|| прым. эскадры́льны, -ая, -ае.

падпо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. і падпо́ра, -ы, мн. -ы, -по́р, ж.

Палка, брус, слуп і пад., якімі падпіраюць што-н.

П. пад яблыню.

мы́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

Спецыяльная палка з папярочынамі ўверсе і пасярэдзіне, на якую апіраецца хворы на ногі.

Асцярожна крочыў на мыліцах салдат.

|| прым. мы́лічны, -ая, -ае.