эратама́нія, ‑і, ж.

Кніжн. Хваравіта павышаная палавая ўзбудлівасць; псіхічнае расстройства на эратычнай глебе.

[Ад грэч. érōs, érōtos — каханне і слова манія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

puberty

[ˈpju:bərti]

n.

палава́я сьпе́ласьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

садамі́я, ‑і, ж.

Разнавіднасць палавой ненармальнасці, пры якой палавая цяга накіравана на жывёл; скаталожніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эраты́зм, ‑у, м.

Кніжн. Празмерная пачуццёвасць, павышаная палавая ўзбудлівасць; празмерная цікавасць да палавых пытанняў.

[Фр. érotisme ад грэч. érōs, érōtos — каханне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яе́чнік, ‑а, м.

Парная жаночая палавая залоза, у якой утвараюцца і спеюць палавыя клеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эксгібіцыяні́зм, ‑у, м.

Палавая ненармальнасць, якая праяўляецца ў публічным выстаўленні палавых органаў з мэтай палавога задавальнення.

[Ад лац. exhibitio — вымаўленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Pubertät

f - пуберта́т, палава́я спе́ласць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kéimdrüse

f -, -n палава́я зало́за

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пол², -у, м.

Кожны з двух генетычна і фізіялагічна супрацьпастаўленых разрадаў жывых істот (мужчын і жанчын, самцоў і самак).

Мужчынскі п.

Прыгожы або слабы п. (жанчыны; жарт.).

|| прым. палавы́, -а́я, -о́е.

Палавая спеласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сперматазо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Мужчынская палавая клетка чалавека, жывёл і некаторых раслін; жыўчык (у 2 знач.).

[Ад грэч. sperma — семя, zōon — жывёла і eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)