double​2 [ˈdʌbl] adj. двайны́, падво́йны;

a double bed двухспа́льны ло́жак;

a double room пако́й на дваі́х;

a double meaning двухсэнсо́ўнасць;

“Anna” is spelt with a double “n”. «Ганна» пішацца з дзвюма «н».

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фо́рзац

(ням. Vorsatz)

палігр. падвойны ліст шчыльнай паперы, які злучае вокладку і кніжны блок.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ды-

(гр. di-, ад dis = двойчы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «падвойны», «двойчы».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спектракампара́тар

(ад спектр + кампаратар)

падвойны мікраскоп для параўнання дзвюх спектраграм нябесных свяцілаў, каб вызначыць пэўныя характарыстыкі свяціла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Су́хам ’сушай, па сухому месцу, сухапутна’ (Нас., Бяльк.), сухамо́м, су́хама ’ўсухамятку’ (Мядзв.). Дэрываты ад *cýxa, су́хо наз. ’суша’ (ТС): су́хам з’яўляецца Тв. скл. гэтага назоўніка, сухамо́м мае падвойны канчатак ‑ам/‑ом; слова су́хама ўтворана па аналогіі прысл. на ‑ма тыпу бегма, паколькі яны ўтвараюцца толькі ад дзеясловаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

двойно́й

1. (вдвое больший) двайны́;

двойно́й расхо́д двайны́ расхо́д;

2. (состоящий из двух однородных частей) падво́йны; дубальто́вы;

двойны́е ра́мы падво́йныя (дубальто́выя) ра́мы;

3. (двойственный) дваі́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

twofold

[ˈtu:foʊld]

1.

adj.

1) двайны́, падво́йны; падво́ены

2) які́ склада́ецца зь дзьвюх ча́стак

2.

adv.

падво́йна, удвая́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бігеміні́я

(ад бі- + лац. geminus = падвойны, парны)

від арытміі сэрца, пры якім экстрасісталія наступае праз кожную нармальную сісталу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дваі́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з дзвюх аднародных частак; падвойны. Дваістыя лініі. Дваісты след.

2. Які заключае ў сабе дзве розныя якасці, прыметы; супярэчлівы. Дваістая натура. □ У душы бунтавала незразумелае дваістае пачуццё: гарачае, шчырае спачуванне гору Якімцава і злосць на ўсіх гэтых людзей, што сабраліся ў хаце. Савіцкі. // Які праяўляецца ў двух відах, формах. Жыць пачаў .. [Васіль Пятровіч] дваістым жыццём: адным на рабоце, другім — дома. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неады́м

(ад неа- + гр. didymos = падвойны)

хімічны элемент, серабрыста-белы метал, які належыць да лантаноідаў, выкарыстоўваецца як кампанент лазерных матэрыялаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)