хахулёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хахулі. Хахулёвая нара. Хахулёвы корм. // Зроблены з футра хахулі. Хахулёвы каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бурундуко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бурундука, належыць яму. Бурундуковы след. Бурундуковая нара. // Зроблены са шкурак бурундука. Бурундуковае футра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барсучы́ны Dachs-;

барсучы́ная нара́ Dáchsbau m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Dáchsbau

m -es, -e барсу́чая нара́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адно́рак, ‑рка, м.

Разм. Адгалінаванне, запасны ход ад асноўнай нары. Пад адной з іх [ялін] нара барсука з некалькімі запаснымі адноркамі. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траглабіёнты

(ад гр. trogle = нара, пячора + біёнты)

жывёлы, якія жывуць у пячорах, трэшчынах горных парод.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Fúchsbau

m -(e)s, -e лісі́ная нара́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nora

ж. нара;

nędzna nora — бедная хаціна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Кану́рак ’вузкае месца за печчу’ (Сцяшк.). Узнікла ў выніку кантамінацыі лексем закама́рак і нара́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мышы́ны Maus-, Mause-;

мышы́нага ко́леру máusgrau;

мышы́ная нара́ Máuseloch n -(e)s, -löcher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)