алкаго́льны Álkohol-; alkohólisch; álkoholhaltig (які ўтрымлівае алкаголь);

алкаго́льныя напі́ткі alkohólische [álkoholhaltige] Getränke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

spirytualia

ж. зборн. спіртныя напіткі, алкаголь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyskokowy

wyskokow|y

: napoje ~e — спіртныя напіткі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спіртны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да спірту. Ад конніка .. патыхала моцным спіртным перагарам. Лынькоў. // Які змяшчае ў сабе спірт, робіцца са спіртам; алкагольны. Спіртныя напіткі.

2. у знач. наз. спіртно́е, ‑ога, н. Разм. Гарэлка, а таксама іншыя алкагольныя напіткі. Змітрок паглядзеў на багаты касцюм Ігара, па сіні ад частага ўжывання спіртнога твар і адказаў: — Здорава, відаць, жывеш! Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кавя́рня

(польск. kawiarnia)

невялікі рэстаран, дзе прадаюць каву, чай, закускі, прахаладжальныя напіткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АПЕРЫТЫ́Ў

(франц. apèritif),

спіртны напітак, прызначаны для ўзбуджэння апетыту. Ужываецца перад ежай. Як аперытыў выкарыстоўваюць звычайна вермут, херас, моцныя спіртныя напіткі, разбаўленыя фруктовым сокам, тонікам, мінер. вадою і інш.

т. 1, с. 426

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ахаладжа́льны

1. хим. охлади́тельный;

~ныя су́месі — охлади́тельные сме́си;

2. (освежающий) прохлади́тельный, охлажда́ющий;

~ныя напі́ткі — прохлади́тельные напи́тки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

барме́н

(англ. barman)

уладальнік ці служачы бара, які падае спіртныя напіткі за стойкай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шыно́к

(польск. szynk, ад ням. Schenke)

карчма, невялікі пітны дом, дзе прадавалі спіртныя напіткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мусі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

1. што. Спец. Узбіваць пену, прымушаць што‑н. пеніцца.

2. Спец. Іскрыцца, пеніцца (пра напіткі).

3. перан.; што. Кніжн. Перавялічваць, раздуваць значэнне чаго‑н.

[Ад фр. mousser — пеніцца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)