зра́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Нанесці многа ран, пакрыць ранамі. Зраніць рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нано́сіцца, ‑сіцца; незак.

Зал. да наносіць (гл. нанесці ў 1, 2, 5 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панадзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. што. Надзьмуць, напоўніць (паветрам, газам) усё, многае.

П. веласіпедныя камеры.

2. пераважна безас., чаго. Нанесці ветрам вялікую колькасць чаго-н.

Панадзімала ў вокны пылу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

расчарці́ць, -чарчу́, -чэ́рціш, -чэ́рціць; -чэ́рцім, -чэ́рціце, -чэ́рцяць; -чэ́рчаны; зак., што.

Нанесці на што-н. штрыхі, лініі ў патрэбных кірунках.

Р. паперу.

|| незак. расчэ́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расчэ́рчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

траўмі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што.

1. Нанесці (наносіць) траўму.

Т. руку.

2. перан. Парушыць (парушаць) спакой, нерваваць.

Дарэмна т. чалавека.

|| наз. траўмі́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

nanieść

зак.

1. нанесці, прынесці (шмат);

2. намыць, нанесці, прынесці (вадой, ветрам)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падтушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак., што.

Паправіць тушшу ў асобных месцах; нанесці цені, зацямніць. Падтушаваць рысунак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарту́ціць, ‑ртучу, ‑ртуціш, ‑ртуціць; зак., што.

Спец. Нанесці ртуць на паверхню чаго‑н.; накрыць што‑н. ртуццю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паграні́ць, ‑граню, ‑граніш, ‑граніць; зак., што.

1. Нанесці, зрабіць грані на ўсім, многім.

2. Граніць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

контрма́рш

(фр. contremarche)

марш. з мэтай ліквідацыі марша праціўніка, каб потым нанесці яму паражэнне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)