прабудзі́цца сов., в разн. знач. пробуди́ться;

~дзі́ліся надзе́і — пробуди́лись наде́жды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абезнадзе́іць, ‑дзею, ‑дзеіш, ‑дзеіць; зак., каго.

Пазбавіць каго‑н. надзеі на што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнадзе́йлівы, ‑ая, ‑ае.

З адзнакамі, прыкметамі надзеі. [Снарады] праносіліся ўгары з імклівым, абнадзейлівым посвістам. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзе́я ж Hóffnung f -, -en;

падава́ць надзе́і Hóffnungen erwécken;

усклада́ць надзе́і Hóffnungen sétzen (на каго-н, на што-н auf A);

не губля́ць надзе́і die Hóffnung nicht áufgeben*;

цяпе́р на вас уся́ надзе́я! auf euch kommt es jetzt an!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

каміса́раў, ‑ава.

Які належыць камісару. [У Зосі] раслі надзеі на камісаравы словы і прыхільнасць да яго. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

beacon [ˈbi:kən] n. мая́к;

beacons of hope poet. про́мні надзе́і

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

frustrate [frʌsˈtreɪt] v. разла́джваць, паруша́ць (планы, надзеі); псава́ць настро́й, засмуча́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hopeful

[ˈhoʊpfəl]

adj.

1) по́ўны надзе́і; які́ спадзяе́цца

2) які́ падае́ надзе́і, шматабяца́льны

a young hopeful — шматабяца́льная мо́ладзь; хлапе́ц (дзяўчы́на), які́ (яка́я) падае́ вялі́кія надзе́і

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

disappoint

[,dɪsəˈpɔɪnt]

v.

расчаро́ўваць; ашу́кваць (надзе́і)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

надзе́я, ‑і, ж.

1. Чаканне чаго‑н. добрага, якое спалучаецца з упэўненасцю ў тым, што яно збудзецца. Светлая надзея. Цвёрдая надзея. Страціць надзею. □ Столькі болю і столькі надзеі ў яе [дзяўчынкі] не па ўзросту сталых вачах. Брыль. Надзея выжыць тут, у лагеры смерці, амаль што канчаткова пакінула.. [палонных]. Быкаў.

2. Той або тое, на каго, на што можна спадзявацца, апірацца. Мір — вялікая надзея простых людзей усёй планеты. «Звязда». Бацька і маці выхоўвалі сына. Сын быў уцехай, надзеяй адзінай. Дубоўка. Вось і лес, і стажок сена каля лесу. Гэта іх стажок, іх гордасць і надзея. Колас.

•••

Падаваць надзеі гл. падаваць.

У надзеі — спадзеючыся.

Ускладаць надзеі гл. ускладаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)