tune​2 [tju:n] v. настро́йваць (музычныя інструменты); інтанава́ць

tune in [ˌtju:nˈɪn] phr. v. (to) настро́йваць (радыё); настро́йвацца (на што-н.)

tune up [ˌtju:nˈʌp] phr. v. настро́йваць (музычныя інструменты)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кампазі́тар, ‑а, м.

Асоба, якая стварае музычныя творы. Кампазітары-класікі. Беларускія савецкія кампазітары.

[Ад лац. compositor — складальнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самагу́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўтварае гукі ваганнямі свайго цела. Самагучныя музычныя інструменты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панала́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Наладзіць усё, многае. Паналаджваць машыны. Паналаджваць музычныя інструменты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

духавы́, -а́я, -о́е.

1. Пра музычныя інструменты: які дзейнічае пры дапамозе ўдзімання паветра.

2. Які складаецца з такіх інструментаў.

Д. аркестр.

3. Які дзейнічае пры дапамозе нагрэтага паветра.

Духавая печ.

Д. прэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

percussion [pəˈkʌʃn] n.

1. уда́р; сутыкне́нне

2. mus. уда́рныя музы́чныя інструме́нты

3. med. высту́кванне, перку́сія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шумавы́, -а́я, -о́е (спец.).

1. гл. шум¹.

2. Які ўтварае гучныя рознахарактарныя гукі.

Шумавыя музычныя інструменты (трашчоткі, лыжкі, талеркі, званочкі, кастаньеты і пад.). Ш. аркестр (які складаецца з ударных і шумавых інструментаў). Шумавое афармленне радыёперадачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпілі́каць

‘скончыць выконваць, іграць што-небудзь; скончыць абзывацца пісклівымі або прарэзлівымі гукамі (пра музычныя інструменты, птушак, насякомых)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адпілі́каю адпілі́каем
2-я ас. адпілі́каеш адпілі́каеце
3-я ас. адпілі́кае адпілі́каюць
Прошлы час
м. адпілі́каў адпілі́калі
ж. адпілі́кала
н. адпілі́кала
Загадны лад
2-я ас. адпілі́кай адпілі́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час адпілі́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трыло́гія, ‑і, ж.

Тры літаратурныя або музычныя творы аднаго аўтара, аб’яднаныя агульнай ідэяй і пераемнасцю зместу. Трылогія Якуба Коласа «На ростанях».

[Грэч. trilogoa.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сугу́чны, -ая, -ае.

1. Які гучыць суладна, гарманічна (пра музычныя гукі).

2. Які супадае, падобны па гучанні (пра словы, гукі мовы).

3. перан. Які гарманіруе з чым-н.

Настрой с. з цудоўным надвор’ем.

|| наз. сугу́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)