dauntless

[ˈdɔntləs]

adj.

бясстра́шны; адва́жны, сьме́лы; му́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

manful

[ˈmænfəl]

adj.

му́жны; стано́ўкі; цьвярды́; непахі́сны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

héldenhaft

a геро́йскі, му́жны; гераі́чны, до́блесны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бра́вы

(фр. brave)

мужны з выгляду, удалы, малайцаваты (напр. б. мужчына).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ваяўні́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Схільны да вайны. Ваяўнічыя плямёны. // Разм. Задзірысты. Ваяўнічы настрой.

2. Мужны, адважны, баявы. Ваяўнічы выгляд. Ваяўнічы вокліч.

3. Актыўны і непрымірымы ў барацьбе. Ваяўнічы атэіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Му́жнасць ’рыса характару, у якой спалучаюцца храбрасць, рашучасць, вытрымка’ (ТСБМ), укр. му́жність ’тс’. Ст.-бел. мужность ’тс’. Уласна ст.-бел. (Анічэнка, Праблемы філал., 10). Да муж > му́жны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mútig

a сме́лы, му́жны, адва́жны

~ tun* — храбры́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

undaunted [ˌʌnˈdɔ:ntɪd] adj. fml бясстра́шны, адва́жны; му́жны; сто́йкі;

Although outnumbered, he was undaunted. Ворагаў было многа, але ён не здаваўся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gróßherzig

a

1) велікаду́шны; шляхе́тны, высакаро́дны

2) му́жны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

до́блесны, ‑ая, ‑ае.

Высок. Які славіцца подзвігамі; адважны, мужны, геройскі. Доблесная армія. □ Навекі слава доблесным салдатам, Што пераможна йшлі за свой народ. Панчанка. // Поўны доблесці. Доблесны подзвіг. // Самаадданы, накіраваны на дасягненне якой‑н. высокай мэты. Доблесная праца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)