шва́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жанчына, якая прафесіянальна займаецца шыццём. Апраналася панна Ядвіга паводле апошняй моды з Вільні. Так гаварыла ёй местачковая швачка. Бядуля.

•••

Ні качка, ні швачка гл. качка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, мод, ж.

1. Панаванне пэўнага стылю ў якой-н. сферы жыцця ці культуры, у грамадскім асяроддзі ў пэўны час.

Апошняя м.

Выйсці з моды.

2. толькі мн. Навейшыя фасоны ўбораў.

Часопіс мод.

3. Звычай, прывычка (разм.).

Узяў моду крычаць.

|| прым. мо́дны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

устарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які не адпавядае сучасным патрабаванням, выйшаў з ужытку, моды. Устарэлыя погляды. Устарэлыя тэорыі. Устарэлая мадэль адзення. Устарэлае слова. □ На Мінскім камвольным камбінаце, напрыклад, ідзе замена ўстарэлых станкоў і машын больш высокапрадукцыйнымі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

slavish [ˈsleɪvɪʃ] adj. derog. няво́льніцкі; ра́бскі;

slavish imitation ра́бскае перайма́нне (моды, манер і да т.п.);

a slavish yes-man ліслі́вы падхалі́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мо́да ж. Mode f -, -n;

паво́дле апо́шняй мо́ды nach der néuesten Móde;

быць у мо́дзе modérn sein, in Móde sein;

уве́сці ў мо́ду in Móde bríngen*, áufbringen* vt;

выхо́дзіць з мо́ды aus der Móde kómmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мо́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Зроблены па модзе, адпаведна з модай. Модны капялюш. □ Сіняе паліто з чорным коцікавым каўняром было моднае, шчыльна аблягала .. [Ірыніну] постаць. Чорны. Бант быў чорны, а па чорнаму — чырвоныя і белыя гарошыны, вельмі модны бант. Мікуліч.

2. Які прытрымліваецца моды, ідзе за модай. Перад.. [Алесем] стаяў Кібрык. У светлым касцюме, вясенні, модны. Шыцік.

3. Які мае адносіны да моды (у 2 знач.).

4. Які карыстаецца папулярнасцю, агульным прызнаннем у гэты перыяд. Модны пісьменнік. Модны раманс. □ Кібрык сеў за піяніна, узяў акорд з моднай песенькі. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куцюр’е́

(фр. couturier = кравец)

мадэльер адзення, якое адпавядае патрабаванням сучаснай моды.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

крык (род. кры́ку) м.

1. крик; вскрик; вопль; (гусиный, лебединый) клик;

к. аб дапамо́зе — крик (вопль) о по́мощи;

2. шум, галдёж;

◊ кры́кам крыча́ць — кри́ком крича́ть;

апо́шні к. мо́ды — после́дний крик мо́ды;

к. душы́ — крик души́;

зайсці́ся ад ~ку — изойти́ кри́ком

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мода ’пэўныя густы, звычаі, прывычкі (асабліва ў адзенні), у грамадскім асяроддзі’ (ТСБМ, Жд. 1, Шат., Сл. ПЗБ), моды ’узор у клеткі на палатне’ (бяроз., Сл. Брэс.; ТС, Сцяц.), модзіць, модзіцца ’моднічаць, хітрыць’ (Сцяц., Сл. ПЗБ), модна, монна, модне ’незвычайна, мудрагеліста’ (Сл. ПЗБ). З польск. moda, якое пры пасрэдніцтве ням. мовы з франц. mode < лац. modus ’спосаб’, ’мера’, ’правіла’, ’прадпісанне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сталі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сталіцы; які знаходзіцца ў сталіцы, належыць ёй. Сталічны жыхар. Сталічныя газеты. □ Гастролі вядомага сталічнага тэатра пачыналіся «Навальніцай» Астроўскага. Васілевіч. // Такі, як у сталіцы, уласцівы сталіцы і жыхарам, якія жывуць у ёй. Сталічныя моды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)