moralnie

маральна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

morally [ˈmɒrəli] adv. мара́льна; дабрачы́нна;

be morally responsible (for) быць мара́льна адка́зным (за);

live morally ве́сці дабрачы́нны лад жыцця́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

squeaky clean [ˌskwi:kiˈkli:n] adj. infml ве́льмі чы́сты; мара́льна беззага́нны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адкі́ды, -аў.

1. Непрыгодныя рэшткі чаго-н., адходы.

Скрыня для адкідаў.

А. вытворчасці.

2. Пра маральна апусцелых людзей.

А. грамадства (перан.).

|| прым. адкі́дны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

weakly [ˈwi:kli] adj.

1. хвараві́ты, кво́лы

2. сла́бы, няўсто́йлівы (маральна)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разбэ́сціцца, -бэ́шчуся, -бэ́сцішся, -бэ́сціцца; зак.

1. Маральна распусціцца, прывучыцца да дрэнных звычак.

2. Стаць непаслухмяным, разбалавацца, раздурэць.

Дзеці зусім разбэсціліся.

|| незак. разбэ́шчвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. разбэ́шчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбэ́сціць, -бэ́шчу, -бэ́сціш, -бэ́сціць; -бэ́шчаны; зак., каго (што).

1. Маральна распусціць, прывучыць да дрэнных звычак.

2. Разбалаваць, раздурыць.

Р. дзіця.

|| незак. разбэ́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. разбэ́шчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няві́нны, -ая, -ае.

1. Маральна чысты, бязгрэшны.

Нявіннае дзіця.

2. Наіўны, прастадушны.

Нявінныя словы.

3. Бяскрыўдны, бясшкодны.

Нявіннае какецтва.

4. Цнатлівы.

5. Тое, што і невінаваты.

|| наз. няві́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канфуцыя́нства, ‑а, н.

Сістэма маральна-філасофскіх поглядаў, заснаваная на вучэнні кітайскага мысліцеля Канфуцыя.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несапсава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Спраўны, не пашкоджаны. Несапсаваны гадзіннік.

2. Маральна чысты, здаровы. Несапсаваная натура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)