Малодушка, моло́душка ’авечка, якая ўпершыню акацілася’ (беласт., Сл. ПЗБ), драг. ’маладая курыца, якая пачынае несціся’ (Сл. ПЗБ), малодушкі ’падрослыя кураняты’ (лельч., ДАБМ, к. 296). Рус. наўг., цвяр., арханг. моло́душка, молоду́шка ’маладая курыца’, малодка ’маладая курыца’, ’маладая кабыла’, ’маладая авечка’, ’карова, якая ацялілася першы раз’, польск. młódka ’самка, якая яшчэ не раджала’, ’кабыла, якая ажарабілася першы раз’, ’маладая курапатка’. Да малодка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
беко́н, ‑у, м.
Прасоленая або правэнджаная маладая свініна асобага прыгатавання.
[Англ. bacon.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
młódka
ж. маладзіца; маладуха; маладая жанчына
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Малодуха ’маладзіца’ (пруж., Сл. ПЗБ). Да маладу́ха ’маладзіца’, ’маладая на вяселлі’, драг. молоду́ха ’тс’, укр. молоду́ха ’маладая на вяселлі’, рус. молоду́ха ’маладзіца’, ’маладая жонка’, ’дзяўчына’, ’нявеста’, ’нявестка’, ст.-рус. молодушка ’маладая замужняя жанчына’; польск. młoducha, чэш. mladucha ’маладзіца’, ’нявеста’, славац. mladucha ’маладая перад вяселлем і ў час яго’. Прасл. molduxa, цэнтрам арэалу пашырэння якога з’яўляецца бел. моўная тэрыторыя. Да малады́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абса́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -са́д, ж.
1. Дрэвы, кусты, пасаджаныя ўздоўж ці вакол чаго-н.; насаджэнні.
Усцяж шляху зелянела маладая а.
2. Тое, што і шуфляда (у 2 знач.).
А. для акна.
|| прым. абса́давы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
падлі́сак, ‑ска, м.
1. Маладая лісіца.
2. Помесь лісіцы і сабакі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змеяня́ і змеянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.
Дзіцяня змяі; маладая змяя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́длетак, ‑тка, м.
Спец. Маладая птушка, якая толькі пачала вылятаць з гнязда.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Маладу́ха ’маладзіца’, ’маладая, нявеста’ (ТСБМ, Бес., Грыг., Сл. Брэс., Гарэц., Нас., Шат., Касп., Бяльк., Мат. Гом., Растарг.; віл., З нар. сл.; Яруш., ТС). Укр. молоду́ха ’нявеста’, рус. молоду́ха ’маладзіца’, ’маладая жанчына, дзяўчына’, ’нявестка’, польск. młoducha ’маладая жанчына’, ’маладзіца’, славац. mladucha ’маладая напярэдадні і ў дзень вяселля’. Паўн.-слав. molduxa. Да малады́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
маладу́ха ж разм
1. júnge Frau;
2. (маладая нявестка) Schwíegertochter f -, -töchter
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)