го́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Стыль сярэдневяковай заходнееўрапейскай архітэктуры, які характарызуецца лёгкасцю стральчатых збудаванняў, багаццем рознакаляровага шкла і скульптурных арнаментаў.

|| прым. гаты́чны, -ая, -ае.

Гатычная архітэктура.

○

Гатычны шрыфт — шрыфт, які характарызуецца вуглаватасцю і зломам літар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анагра́ма, ‑ы, ж.

Перастаноўка літар у слове, пры якой атрымліваецца новае слова, напрыклад: нос — сон, ліпа — піла.

[Грэч. anagramma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алфаві́т, ‑а, М ‑віце, м.

Сукупнасць літар якой‑н. пісьменнасці, размешчаных у пэўным парадку; азбука. Беларускі алфавіт. Лацінскі алфавіт.

[Грэч. alpha і beta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

словалі́тня, ‑і, ж.

Уст. Прадпрыемства па вырабу друкарскіх літар, шрыфталіцейны завод. [Адвернік:] Ён [Скарына] магістрату Вільні прапануе Пабудаваць друкарню, словалітню. Клімковіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́фіка, -і, ДМ -фіцы, ж.

1. Від выяўленчага мастацтва, заснаваны на стварэнні рысункаў контурнымі лініямі і штрыхамі, а таксама творы гэтага мастацтва.

2. Абрысы пісьмовых або друкаваных знакаў, літар.

Беларуская г.

|| прым. графі́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

невыра́знасць, ‑і, ж.

Уласцівасць невыразнага. Невыразнасць літар. Невыразнасць мэты. □ Нехарактэрнасць і мастацкая невыразнасць — вось адзнакі многіх сучасных баечных твораў. Казека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манагра́ма,

Вязь з дзвюх або некалькіх літар у выглядзе вензеля. Капітан дастаў партсігар з інкрустацыяй тонкай работы і манаграмай у кутку. Асіпенка.

[Ад грэч. mónos — адзін і gramma — літара.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліне́іць, ‑нею, ‑неіш, ‑неіць; незак., што.

Праводзіць на чым‑н. паралельныя лініі для пісьма па іх ці захавання правільнасці нахілу літар. Лінеіць паперу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́тарны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да літары, літар, уласцівы ім. Літарнае абазначэнне.

2. Абазначаны літарай, а не лічбай. Тэатральная літарная ложа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лагагры́ф, ‑а, м.

Род шарады або загадкі, для рашэння якой трэба адшукаць загаданае слова і ўтварыць ад яго новыя словы перастаноўкаю або выкідваннем асобных складоў ці літар.

[Ад грэч. lógos — слова і griphos — загадка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)