удыхну́ць¹, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., што.

Набраць у лёгкія паветра пры дыханні.

У. свежае паветра.

|| незак. удыха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. удыха́нне, -я, н.; прым. удыха́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sprightly [ˈspraɪtli] adj. вясёлы, жва́вы, ажы́ўлeны;

sprightly style жывы́ стыль; бо́йкае пяро́;

sprightly steps лёгкія кро́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pulmonary

[ˈpʌlməneri]

adj.

1) лёгачны

2) які́ ма́е лёгкія

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

клубкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і клубісты. Плылі лёгкія, як пух, клубкаватыя воблачкі. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарты́ўкі, ‑тывак; адз. спартыўка, ‑і, ДМ ‑тыўцы, ж.

Лёгкія туфлі, прызначаныя для заняткаў спортам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́стукаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. што. Умоўнымі стукамі перадаць, узнавіць (разм.).

В. тэлеграму.

2. каго-што. Лёгкім пастукваннем пальцамі ці малаточкам па целе абследаваць стан унутраных органаў.

В. лёгкія.

Доктар выстукаў хворага.

|| незак. высту́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пле́ўра, ‑ы, ж.

Абалонка, якая пакрывае лёгкія і сценкі грудной поласці ў вышэйшых хрыбетных жывёл і чалавека.

[Грэч. pleurā — бок, рабро.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бро́нхі, ‑аў; адз. бронха, ‑і, ДМ ‑нсе, ж.

Разгаліненні дыхальнага горла, якія праводзяць паветра ў лёгкія.

[Ад грэч. bronchos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́стукаць сов., в разн. знач. вы́стукать;

в. лёгкія — вы́стукать лёгкие;

в. мело́дыю — вы́стукать мело́дию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Маштакі́ ’тапачкі’ (шальч., Сл. ПЗБ). З польск. meszty ’тс’, якое з тур. mest ’лёгкія туфлі без абцасаў’. Суфікс, як у шчарбакі ’неглыбокія лёгкія лапці’. Гл., аднак, мэкшты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)