гуса́р, ‑а, м.

1. Салдат венгерскай лёгкай кавалерыі, уведзенай у XV ст.

2. У царскай і некаторых іншаземных арміях — ваенны з часцей лёгкай кавалерыі, якія насілі форму венгерскага ўзору.

[Венг. huszar.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szwoleżer

м. кавалерыст (лёгкай конніцы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шажо́к м. дро́бная хада́;

идти́ лёгкими шажка́ми ісці́ дро́бнай (лёгкай) хадо́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лёгкаатле́т, ‑а, М ‑леце, м.

Спартсмен, які займаецца лёгкай атлетыкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лёгкавагаві́к, ‑а, м.

Спартсмен, пераважна барэц, з невялікай, лёгкай вагой цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэбі́л, ‑а, м.

Чалавек з лёгкай формай прыроджанай псіхічнай непаўнацэннасці, разумовай адсталасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзесяцібо́рства, ‑а, н.

Спаборніцтва па лёгкай атлетыцы, якое праводзіцца па дзесяці відах спорту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руш, ‑а, м.

Палоска лёгкай тканіны, сабраная ў зборкі для абшыўкі чаго‑н.

[Фр. ruche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вала́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прышыўная палоска лёгкай тканіны або карунак у выглядзе фальбоны ці брыжоў на сукенцы.

2. Лёгкі мячык з пер’ем або шырокім хвалістым абадком для гульні ў бадмінтон.

|| прым. вала́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лёгкаатлеты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лёгкай атлетыкі. Лёгкаатлетычная бегавая дарожка. Лёгкаатлетычныя спаборніцтвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)