soar

[sɔr]

v.i.

1) высо́ка лята́ць, луна́ць; ляце́ць уго́ру

2) Figur. узно́сіцца; сяга́ць (пра амбі́цыі)

3) уздыма́цца, вы́сіцца (над навако́льлем)

4) пла́ўна ляце́ць (пра планёры, пту́шку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

газава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак.

Разм. Уключаць матор аўтамашыны, самалёта. // Ехаць, ляцець на вялікай скорасці. Шафёр, малады хлапчына, відаць, прытрымліваючыся прынцыпу: няма чаго шкадаваць, — газаваў на ўсю сілу. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

scud [skʌd] v. lit. не́сціся, імклі́ва ру́хацца; бе́гчы, ляце́ць;

A ship is scudding before the breeze. Вецер гоніць карабель.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Лямце́ць ’ісці трушком, бегчы’ (слонім., Жыв. сл.). Няясна. Магчыма ад ляце́ць з устаўным ‑м‑ (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ábfliegen

* vi (s) адлята́ць, ляце́ць, вылята́ць; ав. стартаваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Тое, што і ляцець (у 1 знач.), з той толькі розніцай, што лятаць абазначае дзеянне, якое паўтараецца ці адбываецца ў розных кірунках. Зграі крумкачоў ляталі ў паветры, апускаліся сям-там на гарачых папялішчах. Лынькоў. На ўласныя бачыў я вочы, Як чайкі над морам ляталі. Бялевіч. // Мець здольнасць трымацца і перамяшчацца ў паветры. Не ўсе птушкі лятаюць. З нар.

2. перан. Разм. Хутка бегаць, хадзіць, ездзіць, насіцца. З палаты ў палату .. [Марына] лятала быццам на крыл[ах] у сваім лебядзіна-белым халаце і накрухмаленай касынцы. Грамовіч. А немцы ляталі па полі, перапорвалі кусты і канавы — усё шукалі парашутыста і не маглі знайсці. Дайліда. // Хутка рухацца. Лятаюць рукі па клавішах.

•••

Летам лятаць — тое, што і летам ляцець (гл. ляцець).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ *Ле́нуць, лёнуть, лэнуты ’ляцець, імкнуцца’ (Булг., Доўн.-Зап., Песні), лынь! ’ляці’ (Булг.) — у фальклорных тэкстах. Запазычана з укр. линути ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вылына́ць ’выхадзіць’ (Яруш.). Запазычанне з укр. ви́линути ’вылецець’, ли́нути ’ляцець, імкнуцца’, калі меркаваць па галоснаму пасля л. Сюды ж ліняць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карусе́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак.

Разм. Ісці, ляцець і пад. кругамі; кружыць. Самалёты.. развярнуліся і пачалі каруселіць усё бліжэй і бліжэй. Лынькоў. Руневіч сядзіць каля апушчанага акна і.. глядзіць, як кружацца, паволі каруселяць за цягніком напоеныя сонцам палеткі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

scamper​2 [ˈskæmpə] v. не́сціся; бе́гчы стрымгало́ў;

scamper up the steps ляце́ць па прысту́пках;

The children scampered away through the door. Дзеці шмыгнулі праз дзверы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)