лейб-гвардзе́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лейб-гвардыі. Лейб-гвардзейскі полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лейб-ме́дык, ‑а, м.

Прыдворны ўрач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лейб-гва́рдыя, ‑і, ж.

Прывілеяванае войска ў шэрагу манархічных дзяржаў (першапачаткова — ахова манарха).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лейб-ме́дык

(ад ням. Leib = цела + медык)

прыдворны ўрач.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лейб-гва́рдыя

(ням. Laibgarde)

асабістая ахова манарха, а таксама прывілеяванае войска ў шэрагу манархічных дзяржаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

коннагвардзе́ец, -дзе́йца, мн. -дзе́йцы, -дзе́йцаў, м.

1. Той, хто служыць у гвардзейскай кавалерыі.

2. Ваеннаслужачы лейб-гвардыі коннага палка ў дарэвалюцыйнай Расіі.

|| прым. коннагвардзе́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Léibgarde

f - лейб-гва́рдыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

коннагвардзе́ец, ‑дзейца, м.

1. Салдат або афіцэр лейб-гвардыі коннага палка ў дарэвалюцыйнай Расіі.

2. Салдат або афіцэр гвардзейскай кавалерыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przyboczny

przyboczn|y

: lekarz ~y уст. лейб-медык;

straż ~a — палацавая варта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ёменры

(англ. yeomanry)

1) лейб-гвардыя англійскага караля;

2) даўнейшая англійская добраахвотная тэрытарыяльная конніца, што складалася з дваран і землеўласнікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)