жы́ла, ‑ы, ж.
1. Разм. Крывяносны сасуд.
2. Разм. Тое, што і сухажылле. Стаяў Патапавіч на адным сваім пункце і цяпер стаіць: не хапайся адразу за многае, а то жылы трэснуць. Кулакоўскі.
3. Трэшчына ў зямной кары, запоўненая горнай пародай, а таксама сама горная парода ў такой трэшчыне. Залатаносная жыла.
4. Разм. Багністае месца з падземнай крыніцай. — Тут.. [фашысты] хутка не пройдуць Вунь каля таго куста такая жыла, што засмокча іх з галавой. Шамякін.
5. Асобны провад кабелю. Правады — сотні жыл — Неслі сілу ў сёлы. Бялевіч.
•••
Выцягнуць (усе) жылы гл. выцягнуць.
Залатая жыла — пра вельмі багатую крыніцу даходу.
Ірваць жылы гл. ірваць.
Кроў ледзянее (стыне) (у жылах) гл. кроў.
Напінаць жылы гл. напінаць.
На ўсе жылы; з усіх жыл — на поўную сілу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жы́ла ж.
1. разм. (крывяносны сасуд) Áder f -, -n, Blútader f, Blútgefäß n -es, -e;
2. (сухажылле) Séhne f -, -n;
3. (у кабелі) Séele f -, -n;
4. горн. Áder f -, -n, Gang m -(e)s, Gänge;
залата́я жы́ла Góldader f;
ру́дная жы́ла Érzader f, Érzgang m;
◊
вы́цягнуць (усе́) жы́лы з каго-н. j-n bis aufs Blut quälen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)