чляні́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., чле́ніцца; незак.

Дзяліцца на асобныя часткі, члены; расчляняцца.

Слова членіцца на корань і суфіксы.

|| зак. расчляні́цца, -чле́ніцца.

|| наз. члянéнне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

карэ́ньчык, ‑а, м.

Памянш. да корань (V 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэ́нішча, -а, н.

1. Падземнае сцябло шматгадовых травяністых раслін, якое адрозніваецца ад кораня наяўнасцю недаразвітага лісця.

2. Асноўны, галоўны корань дрэва, які з’яўляецца працягам ствала.

|| прым. карэ́нішчавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

strychnine [ˈstrɪkni:n] n.

1. bot. ірво́тны ко́рань

2. стрыхні́н;

strychnine poisoning атручэ́нне стрыхні́нам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каранёк, ‑нька, м.

Памянш.-ласк. да корань (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курку́мавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да куркумы. Куркумавы корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мандраго́равы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мандрагоры. Мандрагоравы корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пы́рнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пырніку. Пырнікавы корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пятру́шкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пятрушкі. Пятрушкавы корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валасніко́вісты, ‑ая, ‑ае.

Спец. З вялікай колькасцю тонкіх карэньчыкаў. Валасніковісты корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)