пятру́шка, -і, ДМ -шцы, ж.

Агародная расліна, корань і лісце якой ужыв. як прыправа да страў.

|| прым. пятру́шкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зло ср. зло;

◊ ко́рань зла — ко́рень зла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

солодко́вый лакры́чны;

солодко́вый ко́рень лакры́чны ко́рань, лакры́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Rádix

f -, -dizes

1) матэм. ко́рань

2) ле́кавы ко́рань

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рага́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Самец аленя, лася і некаторых іншых рагатых жывёл.

2. Вывернуты корань дрэва (разм.).

3. Драўляная саха (уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́дарасць, -і, мн. -і, -цей, ж.

Ніжэйшая вадзяная расліна, у якой адсутнічае падзел на сцябло, ліст і корань.

Сажалка зарасла водарасцямі.

|| прым. во́дарасцевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марфе́ма, -ы, мн. -ы, -фе́м, ж.

У граматыцы: частка слова, якая мае лексічнае ці граматычнае значэнне (корань, прыстаўка, суфікс і інш.).

|| прым. марфе́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карэ́нне, -я, н., зб.

1. Карані (гл. корань у 1—3 знач.).

2. Падземныя часткі некаторых раслін (пятрушкі, сельдэрэю і інш.), якія ўжыв. як прыправа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

square root

квадра́тны ко́рань

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фиа́лковый фія́лкавы, бра́ткавы;

фиа́лковый ко́рень фія́лкавы (бра́ткавы) ко́рань.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)