працо́ўны, -ая, -ае.

1. гл. праца.

2. Заснаваны на выкарыстоўванні працы.

Працоўнае выхаванне.

3. Які жыве заробкам ад сваёй працы.

Працоўныя класы грамадства.

4. Набыты працай.

Працоўныя даходы.

5. Які праходзіць у працы.

П. дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sixth-form [ˈsɪksθfɔ:m] n. BrE «шо́сты клас» (апошнія два класы сярэдняй школы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

немаёмны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае сродкаў для існавання; бедны. Немаёмныя класы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохкла́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае тры класы, складаецца з трох класаў. Трохкласная адукацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

класс​II клас, род. кла́са м.;

рабо́чий класс рабо́чы клас;

антагонисти́ческие кла́ссы антаганісты́чныя кла́сы;

дру́жественные кла́ссы рабо́чих и колхо́зного крестья́нства дружалю́бныя кла́сы рабо́чых і калга́снага сяля́нства.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяскла́савы, ‑ая, ‑ае.

Які не падзяляецца на грамадскія класы, не мае класаў. Бяскласавае камуністычнае грамадства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакла́савы, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да часу, што папярэднічаў падзелу грамадства на класы. Дакласавае грамадства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухкла́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае два класы, складаецца з двух класаў. Двухкласнае вучылішча ў царскай Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

upper school [ˈʌpəsku:l] n. BrE шко́ла або́ кла́сы для старэ́йшых ву́чняў (ад 14 да 18 гадоў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Класавая барацьба, гл. Класы і класавая барацьба

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)