калі́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да калію. Калійная прамысловасць. Калійны камбінат. // Які змяшчае ў сабе калій. Калійныя солі. Калійныя ўгнаенні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Póttasche

f - хім. пата́ш, вуглякі́слы ка́лій

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zyankáli, Zyankálium

n -s хім. цыя́ністы ка́лій

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

анартакла́з

(ад ан- + артаклаз)

мінерал, калій-натрыевы палявы шпат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

санідзі́н

(гр. sanidine = таблічка)

мінерал, калій-натрыевы палявы шпат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

cyjanek, ~ku

cyjan|ek

м. цыянід;

~ek potasu — цыяністы калій

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

цэльзія́н

[н.-лац. celsian, ад A. Celsius = прозвішча шв. астранома і фізіка (1701—1744)]

мінерал, калій-барыевы палявы шпат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сіені́т-парфі́р

(ад сіеніт + парфір)

субвулканічная або жыльная горная парода сіенітавай групы, якая складаецца пераважна з буйных крышталёў калій-натрыевых палявых шпатаў, амфіболу або манакліннага піраксену.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хамелео́н, ‑а, м.

1. Жывёліна атрада лускаватых, якая мае здольнасць мяняць афарбоўку покрыва ў залежнасці ад змен акаляючага прыроднага асяроддзя.

2. Разм. Пра чалавека, які часта мяняе свае погляды і думкі ў залежнасці ад абставін. — Вы [Карніцкі] расказваеце не пра людзей, а пра нейкіх хамелеонаў, — ціха адказала Лазарэўская. Паслядовіч.

3. Спец. Марганцава-кіслы калій, які рэзка мяняе сваю афарбоўку ў розных растворах.

4. Паўднёвае сузор’е, што складаецца з дзесяці зорак.

[Лац. chameleōn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АЗЁРНАЯ РУДА́,

карысныя выкапні ў расолах і донных адкладах азёраў і балот. Можа быць вадкая і цвёрдая. Вадкая — растворы калій-натрыевых соляў бяссцёкавых азёраў сухіх і гарачых абласцей, воды азёраў з павышанай канцэнтрацыяй літыю. Цвёрдая азёрная руда — донныя асадкі гідравокіслаў жалеза, якія залягаюць у выглядзе пластоў, праслоек, жаўлакоў, лінзаў, магутнасцю ад некалькіх сантыметраў да 2—3 м. Прамысл. значэння не мае.

т. 1, с. 163

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)