явле́ние ср.

1. (действие) з’яўле́нне, -ння ср.;

2. лит., театр. з’я́ва, -вы ж.;

3. филос. з’я́ва, -вы ж.;

явле́ния приро́ды з’я́вы прыро́ды;

4. (событие, случай) з’я́ва, -вы ж., з’я́вішча, -шча ср.;

обы́чные явле́ния звыча́йныя з’я́вы (з’я́вішчы).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

агульнапашы́раны, ‑ая, ‑ае.

Пашыраны скрозь, сярод усіх. Агульнапашыраная з’ява.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыбаэлектры́чнасць, ‑і, ж.

З’ява ўзнікнення электрычных зарадаў пры трэнні.

[Ад грэч. tribos — трэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беспрацо́ўе, -я, н.

1. Сацыяльна-эканамічная з’ява, калі частка працаздольнага насельніцтва не знаходзіць сабе рабочага месца; наяўнасць беспрацоўных.

Рост беспрацоўя.

2. Стан беспрацоўнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Natúrerscheinung

f -, -en з’я́ва прыро́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Nébenerscheinung

f -, -en пабо́чная [спадаро́жная] з’я́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Éinzelerscheinung

f -, -en адзі́нкавая з’я́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

прывы́чны привы́чный;

п. спо́саб жыцця́ — привы́чный о́браз жи́зни;

~ная з’я́ва — привы́чное явле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

фено́мен, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Незвычайная, асаблівая з’ява, рэдкі факт.

2. Пра чалавека, які адрозніваецца выдатнымі здольнасцямі, талентам.

Ён быў феноменам розуму і высакароднасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

малавы́вучаны, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова вывучаны, недастаткова даследаваны. Малавывучаная мясцовасць. Малавывучаная з’ява.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)