relief [rɪˈli:f] n.

1. палёгка; суцішэ́нне;

I felt a huge surge of relief and happiness. Мяне захліснула хваля палёгкі і адчування шчасця.

2. зніжэ́нне; змякчэ́нне;

the relief of suffering аблягчэ́нне паку́т

3. дапамо́га (грашыма, адзеннем, харчаваннем і да т.п.); дапамо́га па беспрацо́ўі;

a relief fund for refugees фонд дапамо́гі бе́жанцам

4. зме́на дзяжу́рных

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Indulgnz

f -, -en

1) паслушэ́нства; царк. по́слух

2) цярпі́масць; пабла́жка

3) змякчэ́нне пакара́ння; рэл. адпушчэ́нне грахо́ў; гіст. індульге́нцыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Amortisatin

f -, -en

1) камерц. амартыза́цыя, паступо́вае пагашэ́нне до́ўгу

2) эк. амартыза́цыя (асноўных сродкаў)

3) амартыза́цыя, змякчэ́нне (удару)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паслабле́нне н. Schwächung f -, bschwächung f -; Entspnnung f - (напружанне і г. д.); Lckerung f -, Nchlassen n -s (увагі і г. д.); Mlderung f - (змякчэнне); bflauen n -s (ветру);

паслабле́нне міжнаро́днай напру́жанасці internationle Entspnnung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аслабле́нне н. Schwächung f -, bschwächung f -; Entspnnug f; (напружанасці і г. д.); Lckerung f -, Nchlassen n -s (увагі і г. д.); Mlderung f - (змякчэнне); Nchlassen n -s (ветру);

аслабле́нне міжнаро́днай напру́жанасці internatinale Entspnnung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

амартыза́цыя

(с.-лац. amortisatio = аслабленне)

1) паступовае зношванне машын, абсталявання, збудаванняў і перанясенне іх вартасці на прадукцыю;

2) паступовае пагашэнне доўгу асобай або арганізацыяй перыядычнымі ўзносамі;

3) змякчэнне штуршкоў, удараў пры руху машын, пасадцы самалётаў з дапамогай спецыяльных прыстасаванняў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Вуця́ ’качаня’ (брагін., Ант., 246: «Пытай, маці, да ў шэрага вуцяці… Да шэрае вуця да й на моры начуе…»); параўн. укр. утя́, род. скл. утя́ти ’тс’ (але дзіцячае у́тя, род. скл. у́ти ’качка’), вутя́ (палес.), рус. утя́, ву́тя (бранск.) ’тс’. Відаць, архаізм; узыходзіць да прасл. *ǫws.

Ву́ця, род. скл. ву́ці дзіцячае ’качка’ (КЭС); параўн. укр. у́тя ’тс’. Хутчэй за ўсё трансфармаванае, згодна з асаблівасцямі ўтварэння т. зв. дзіцячых слоў (скарачэнне да двух кладоў, змякчэнне канцавых зычных, спецыяльная суфіксацыя і пад.), зыходнае слова тыпу ву́тва (ву́таўка), ву́тка (ву́тачка), вуцяня́ і пад.; параўн. ко́ця (< кот, коцік), ко́ся (< конь, конік) і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

амартыза́цыя

(с.-лац. amortisatio = аслабленне)

1) паступовае зношванне машын, абсталявання, збудаванняў і перанясенне іх вартасці на прадукцыю;

2) паступовае пагашэнне доўгу асобай або арганізацыяй перыядычнымі ўзносамі;

3) прызнанне даўгавога абавязацельства несапраўдным у выніку яго страты, крадзяжу і інш.;

4) змякчэнне штуршкоў, удараў пры руху машын, пасадцы самалётаў з дапамогай спецыяльных прыстасаванняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Dämpfung

I

f -, -en

1) памяншэ́нне, тушэ́нне (святла, агню)

2) глушэ́нне (гуку, голасу)

3) змякчэ́нне (фарбаў)

4) амартыза́цыя

5) прытупле́нне

II

f -, тушэ́нне (мяса, гародніны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вятрэ́ча ’моцны, злы вецер, ветранае надвор’е’ (КСТ, Янк. III). Ад асновы ветр‑ з дапамогай суфікса ‑еча па тыпу гушчэча, пустэча і г. д.; гл. Казлова, Бел. мова і мовазн. 2, 66–71. Паводле Трубачова, Слав. яз. 5, 177–178, бел. ‑еча < прасл. ‑otja, якое рэканструюецца на падставе шэрага бел.-укр.-серб.-харв.-славен. ізалекс. Параўн. бел. халадне́ча, укр. холодне́ча, серб.-харв. хладно̀ћа, бел. гале́ча, укр. голе́ча, рус. смал. гале́ча, серб.-харв. голо̀ћа, славен. golôča і да т. п.; гл. Трубачоў, Проспект, 59–60. Наяўнасць ‑е‑ ў бел. і ўкр. суфіксах тлумачыцца або як вынік варыянтнасці ‑otja/etja, або як дысімілятыўнае змякчэнне ‑otja > ‑etja па тыпу рус. ребенок < робенок (Трубачоў, там жа, 60). Гэты суфіксальны тып распаўсюджаны па ўсёй беларускай тэрыторыі з канцэнтрацыяй (паводле Казловай, Бел. мова і мовазн., 2, 60) у гаворках Усходняга Палесся.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)