verbíegen

*

1.

vt згіна́ць, выгіна́ць, тэх. дэфармава́ць

2.

(sich) караба́ціцца, гну́цца, скрыўля́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фальцава́ць

(ням. falzen = згібаць)

1) змацоўваць тонкія металічныя лісты адгінаннем і сумесным абцісканнем іх краёў;

2) выбіраць (выдзёўбваць) пазы ўздоўж краю дошак, брусоў;

3) згінаць, згортваць папяровы аркуш у адпаведным парадку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

згіна́цца несов.

1. в разн. знач. сгиба́ться;

2. корёжиться, гну́ться, коро́биться;

1, 2 см. сагну́цца 1, 2;

3. страд. сгиба́ться; см. згіна́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

inflect

[ɪnˈflekt]

v.t.

1) гнуць; згіна́ць, угіна́ць

2) мяня́ць тон або́ вышыню́ го́ласу

3) мяня́ць канча́так сло́ва, скланя́ць або́ спрага́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

buckle​2 [ˈbʌkl] v.

1. зашпіля́ць спра́жку

2. згіба́ць; згіба́цца; згіна́ць; згіна́цца; гнуць; гну́цца (пад прэсам) (таксама перан.)

buckle down [ˌbʌklˈdaʊn] phr. v. (to) энергі́чна бра́цца (за справу)

buckle up [ˌbʌklˈʌp] phr. v. AmE, infml засцягнуць рамяні́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

арыга́мі

(яп. origami, ад ori = складваць, згінаць + gami = папера)

майстэрства прыгатавання мастацкіх вырабаў з паперы шляхам складвання яе ў розных напрамках, а таксама мастацкі выраб, атрыманы такім спосабам.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

uginać

незак.

1. згінаць, згібаць;

uginać karku перан. cкарацца;

2. прыпадымаць; падгінаць;

uginać spódnicę — падгінаць спадніцу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

flex

[fleks]

1.

v.t.

1) згіна́ць, гнуць

2) сьціска́ць

to flex one’s muscle — напру́жваць і расслабля́ць му́скулы

2.

v.i.

гну́цца, згіна́цца

3.

n.

гну́ткасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пло́іць ’завіваць валасы’ (брасл., Сл. ПЗБ; Бяльк.), плойка ’шчыпцы, якімі накручваюць валасы’, ’прычоска, аздобленая такімі шчыпцамі’ (ТСБМ; брасл., Сл. ПЗБ). З рус. плои́ть ’завіваць валасы, укладваць бялізну падчас прасавання’, плой ’складкі, хвальбоны’, якія з франц. ployer ’згінаць, складваць’ < лац. plicāre ’тс’, магчыма, праз нідэр. plooien ’укладваць складкамі’ (Фасмер, 3, 284).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́кліп (прысл.) ’вярхом, без сядла’ (Нас.). Запазычанне з польск. oklep, na oklep ’тс’, якое ў сваю чаргу да klepać ’удараць, хлопаць’ (Брукнер, 233). У семантычных адносінах параўн. рус. дыял. о́хлябь, о́хлюпя, охлю́пкой, укр. охляп ’вярхом, без сядла’, якія належаць да хлюпать, хлябать ’стукаць, хлопаць’ і сведчаць супраць версіі Карскага (Белорусы, 130) аб сувязі з літ. klypstù, klỹpti ’у час хадзьбы згінаць ногі крыва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)