deferment

[dɪˈfɜ:rmənt]

n.

адкла́д -у m., затры́мка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

handicap​1 [ˈhændikæp] n.

1. фізі́чны недахо́п

2. перашко́да, замі́нка, затры́мка; зага́на;

time handicap няста́ча ча́су

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

opóźnienie

н. спазненне; затрымка;

opóźnienie pociągu — спазненне цягніка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

замару́джанасць ж., замару́джанне н. Verlángsamung f -, -en; Verzögerung f -, -en (затрымка)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Разґу́рзацца ’ачуняць, прачнуцца’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Няясна. Магчыма, балтызм, параўн. літ. gur̃sti ’слабець’, ’марудзіць’, gur̃stas ’затрымка’. Параўн. раздурваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hesitation [ˌhezɪˈteɪʃn] n.

1. вага́нне, хіста́нне

2. запі́нка;

a pause of hesitation мо́мант нерашу́часці, затры́мка ў гаво́рцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ішуры́я

(ад гр. ischo = затрымліваю + -урыя)

затрымка мачы, няздольнасць звальнення мачавога пузыра ад мачы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

hold-up [ˈhəʊldʌp] n.

1. зато́р, про́бка (пра рух);

What’s the hold-up? Чаму затрымка?

2. аграбле́нне, рабу́нак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Verhínderung

f -, -en прадухіле́нне, перашко́да; затры́мка; гл. verhindern

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тармажэ́нне, ‑я, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. тармазіць (у 1, 2 знач.).

2. Спец. Аслабленне або спыненне ўзбуджэння ў тканцы арганізма, калі прадаўжае дзейнічаць раздражняльнік; актыўная затрымка дзейнасці нервовых цэнтраў або рабочых органаў. Тармажэнне і ўзбуджэнне. Цэнтры тармажэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)