Verbum

анлайнавы слоўнік

flare

[fler]

v.i.

1) успы́хваць; шуга́ць, загара́цца

2) сьвяці́цца

3) пашыра́цца клёшам (пра спадні́цу)

v.t.

дава́ць сьветлавы́я сыгна́лы

1) успы́шка f. (сьвятла́), бліск -у m. (запа́лкі, мала́нкі)

2) сьветлавы́ сыгна́л

3) клёш -а m. (спадні́цы)

•

- flare out

- flare up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

zünden

vt запа́льваць; узрыва́ць, падрыва́ць

der Blitz hat gezündet — ад мала́нкі ўзні́к пажа́р

das Béispiel zündet — пры́клад натхнце [захапля́е]

vi запа́львацца, загара́цца, узрыва́цца

das Stréichholz zündet nicht — запа́лка не загара́ецца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

catch

[kætʃ]

v.t. caught, catching

1) лаві́ць; хапа́ць

They caught the thief — Яны́ злаві́лі зло́дзея

to catch a ball — лаві́ць мя́чык

to catch hold of something — ухапі́ць за што

2) засьпява́ць; лаві́ць; захапля́ць зьняна́цку

to catch a train — пасьпе́ць на цягні́к

3) схо́пліваць, захо́пліваць

to catch fire easily — лёгка схапі́цца агнём, запа́львацца, загара́цца

4) зачапляць

A nail caught her dress — Яна́ зачапі́лася суке́нкай за цьві́к

The boat was caught in the reeds — чо́вен зачапі́ўся ў чаро́це

v.i.

1) зачапля́цца, усчапля́цца; застрава́ць

2) загара́цца, гарэ́ць

1) лаўле́ньне n., захо́п -у m.

2) кля́мка (у дзьвяра́х), спуск -у m., абаро́т у замку́

3) уло́ў -ву m.; здабы́ча f.

4) пажада́ная асо́ба для жані́мства

it’s no catch — Невялі́кая здабы́ча

5) хі́трык -у m., па́стка f.

adj.

1) які́ прыця́гвае ўва́гу, зацікаўле́ньне

2) хі́тры, падсту́пны

a catch question — падсту́пнае пыта́ньне

•

- catch a cold

- catch at

- catch it

- catch one’s breath

- catch up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

blaze

[bleɪz]

1) по́лымя n., аго́нь -ню́ m.

in a blaze — у агні́

2) бляск -у m., рэ́зкае сьвятло́

3) вы́бух -у m.

a blaze of temper — вы́бух зло́сьці

v.i.

1) пала́ць, палымне́ць; гарэ́ць

2) сьвяці́цца (ад агню́, сьвятла́); зьзяць, блішчэ́ць, зіхаце́ць

а) успалы́хваць, шуга́ць, загара́цца (по́лымем)

б) выбуха́ць (ад зло́сьці, ра́дасьці)

v.t.

асьвятля́ць, кі́даць сьвятло́

•

- blaze away

- Go to blazes!

- the blazes

[bleɪz]

1) знак -у m., засе́чка f. (на дрэ́ве)

2) бе́лая пля́мка (на ло́бе жывёлы)

III

[bleɪz]

v.t.

разгалаша́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

burn² [bɜ:n] v. (burnt or burned)

1. гарэ́ць, згара́ць

2. палі́ць, спа́льваць;

be burnt to the ground згарэ́ць датла́

3. палі́ць; ацяпля́ць;

burn wood in one’s grate палі́ць камі́н дро́вамі

4. падпалі́ць, перасма́жыць;

I burnt the toast. Я спаліў грэнку.

5. выкліка́ць зага́р; атры́мліваць апёк, апячы́ся;

Don’t burn your mouth with the soup! Не апячы рот супам!

6. fml (with) гарэ́ць (якім-н. жаданнем);

He was burning to go climbing again. У яго было неадольнае жаданне зноў пайсці ў горы.

♦

burn one’s bridges спалі́ць масты́, адрэ́заць сабе́ шлях да адступле́ння;

burn the candle at both ends безразва́жна растра́чваць сі́лы;

burn one’s fingers/get one’s fingers burnt апячы́ па́льцы; апа́рыцца (нечакана атрымаць кепскі вынік)

burn away [ˌbɜ:nəˈweɪ] phr. v. паступо́ва згара́ць; паступо́ва спа́льваць

burn down [ˌbɜ:nˈdaʊn] phr. v. згарэ́ць; спалі́ць датла́

burn out [ˌbɜ:nˈaʊt] phr. v.

1. згарэ́ць датла́

2. зму́чыцца, змарне́ць

burn up [ˌbɜ:nˈʌp] phr. v.

1. згарэ́ць

2. загара́цца; разгара́цца (пра агонь)

3. : You’re burning up. У цябе тэмпература.

4. infml раззлава́ць; раззлава́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fire

[ˈfaɪr]

1) аго́нь -ню́ m., по́лымя n.

to light the fire — запалі́ць у пе́чы

2) пажа́р -у m.

3) запа́л, узды́м -у m.; натхне́ньне n.; па́лкасьць, палымя́насьць, жва́васьць f.

full of patriotic fire — по́ўны патрыяты́чнага запа́лу

4) пяку́чы боль, ліхама́нка f.; запале́ньне n.

5) Milit. аго́нь -ню́ m., стральба́ f.; абстрэ́л -у m.

6) закі́дваньне (пыта́ньнямі, кры́тыкай)

v.t.

1) запа́льваць (дро́вы), падпа́льваць (дом)

2) палі́ць у пе́чы

3) абпа́льваць (керамічныя вы́рабы, цэ́глу)

4) сушы́ць (гарба́ту, тыту́нь)

5) узбуджа́ць, распа́льваць (фанта́зію)

6) страля́ць, палі́ць (за́лпам)

7) informal кіда́ць (ка́менем)

8) informal звальня́ць (з пра́цы)

v.i.

1) загара́цца (агнём, зло́сьцю, энтузія́змам)

2) страля́ць (са стрэ́льбы, гарма́ты)

3) абпа́львацца (як цэ́гла)

•

- be under fire

- fire off

- fire up

- on fire

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

light

[laɪt]

1) сьвятло́ n., аго́нь -ня́ m.

2) асьвятле́ньне

3) дзённае сьвятло́; сьвіта́нак, зо́лак -ку m.

4) прасьве́т -у m.

5) сьветлафо́р -у m.

6) Figur. ве́да f.; інфарма́цыя f.; выясьне́ньне n.

adj.

сьве́тлы; я́сны

light blue — сьве́тла-сі́ні

v.t. (lighted or lit)

1) запа́льваць

2) асьвятля́ць

v.i.

1) загара́цца, запа́львацца

2) разьясьня́цца

3) сьвяці́ць

4) ажыўля́цца; сьвяці́цца (пра во́чы)

•

- bring to light

- in the light

- see the light

- throw light on

- shed light on

- come to light

[laɪt]

adj.

1) лёгкі, лёгенькі

a light rain — лёгкі дождж

a light sleep — нямо́цны сон

2) нецяжкі́, лёгкі (пра пра́цу); лаго́дны, лёгкі (пра ка́ру)

3) лёгкі, вясёлы

light reading — чыта́ньне для прые́мнасьці, лёгкае чыта́ньне

4) нязна́чны

light losses — нязна́чныя стра́ты

5) ры́хлы, пяшча́ны, лёгкі (пра гле́бу)

6) нямо́цны (пра віно́); нятлу́сты, малакаляры́йны (пра е́жу)

7) Milit. лёгкі (ко́ньніца); мало́га калі́бру

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

палі́ць ¹, палю, паліш, паліць; незак.

1. каго-што. Знішчаць агнём, спальваць. Гарадок, што быў райцэнтрам, гарэў у сорак першым годзе, палілі яго немцы і пры адступленне. Шахавец. Мы ўсе пахлі дымам, смалою — мы сцягвалі і палілі галлё, і рукі ў мяне млява шчымелі і нылі. Адамчык. // Вымушаць гарэць, загарацца (часцей з мэтай асвятлення або ацяплення). Адзін паліў запалкі, другі растапырыў на сабе шынель, каб і не тухла і каб заўважыць агонь нельга было чужому воку. Чорны. Слухае Міколка... Бацька яшчэ раскажа і пра нафту, якую таксама паляць на паравозе... Ён раскажа і пра паравоз, і пра чыгуначныя рэйкі, і пра розныя сігналы. Лынькоў. // Разм. Запальваць cвятло. У хаце яшчэ не палілі агню. Быў вечар-шчэдрык. Была такая часіна, калі і агонь паліць яшчэ рана. Баранавых. Карызна доўга не паліў святла. Ён сядзеў цішком, стуліўшыся па канапе. Зарэцкі. // Разм. Курыць папяросы, люльку і пад. У цяньку прысеў на лаву, Паліць люльку дзед. Зарыцкі.

2. у чым, што. Распальваць і падтрымліваць агонь у печы, пліце і пад. Гаспадыні паляць у печы — гатуюць снеданне мужчынам, што збіраюцца ў лес. Мяжэвіч. Васіль памагаў машыністу, паліў топку, — качагар з яго быў вельмі ўвішны і неспакойны. Мележ. // Абаграваць, награваць памяшканне, раскладваючы агонь у печы, пліце і пад. У бібліятэцы, відаць, яшчэ не палілі, і Наташа амаль не валодала пасінелымі ад холаду рукамі. Ракітны. Пакуль мужчыны палілі лазні, дзяўчаты і жанчыны мылі ў хатах падлогу, прыбіралі ў сенцах. Асіпенка.

3. што. Разм. Апрацоўваць агнём, жарам; абпальваць. Абрам па-старому цэглу паліць, толькі ўжо на добра абсталяваным заводзе арцелі. Лынькоў.

4. каго-што і без дап. Моцна пячы, абдаваць жарам, прыпякаць (пра сонца, полымя і пад.). Полымя [топкі] паліць твар, горача. Барашка. Сонца па-ранейшаму паліць нясцерпна. Рэдка ў пачатку лета бываюць такія гарачыя дні. Навуменка. // перан. Выклікаць адчуванне апёку; апякаць. Холад роснай дарогі Паліць босыя ногі. Жычка. [Дзеці] ўпокат ляжалі на палку. І не было каму падаць ім нават вады. Смага паліла іх маленькія грудзі. Краўчанка. / у безас. ужыв. Гарэлі шчокі, у грудзях паліла нібы агнём. Хомчанка.

5. Разм. Страляць (звычайна часта або залпамі). Чорная на фоне снегу варожая лава, бязладна паляць па лесе з вінтовак і аўтаматаў, пагрозна набліжалася ўсё бліжэй да замаскіраваных партызанскіх акопаў і завалаў. Казлоў. Тах! — коратка бухае карабін. Скурай на плячах і патыліцай адчуваю, што паляць па мне. Карпюк.

6. перан.; каго-што. Хваляваць, трывожыць, мучыць. Жаль і смутак чорны Паляць мне душу. Бядуля. Мяне, як агнём, паліла страшнае пачуццё, якому назвы я не знаходжу цяпер. Чорны. Гора, цяжкае, нясцерпнае гора паліла ў той час сэрца Івана Кабушкіна. Новікаў.

палі́ць ², ‑лью, ‑льеш, ‑лье; ‑льём, ‑льяце і ‑лію, ‑ліеш, ‑ліе; ‑ліём, ‑ліяце; пр. паліў, ‑ліла, ‑ліло; заг. палі; зак.

1. каго-што. Зрабіць мокрым каго‑, што‑н.; намачыць. Паліць вуліцу вадою. □ Надзежда Іванаўна паліла мне на рукі з конаўкі і падала новенькі ручнік, якім, напэўна, ніхто яшчэ не выціраўся. Шамякін. // Увільгатніць, арасіць глебу для лепшага росту чаго‑н. Паліць грады. Паліць кветкі. □ Пакуль [Лена] прыбрала ў клубе, у бібліятэцы, пакуль змяніла фіранкі, паліла вазоны.. — звечарэла. Ваданосаў. [Пазняк], бадай, не горш другога агранома ведаў, дзе трэба [участкі] прапалоць, дзе паліць, дзе падкарміць. Дуброўскі.

2. Пачаць ліць (у 2 знач.). Да поўначы разам з другімі.. [маці] хадзіла па бары, па кустах ля ракі, пакуль не паліў буйны дождж. Якімовіч. Ударыў пярун, дождж паліў як з вядра. Ляпёшкін.

3. што. Спец. Пакрыць палівай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)