валу́й, ‑я, м.

Жаўтавата-белага колеру з увагнутай шапкай грыб сямейства сыраежкавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

buff​2 [bʌf] n.

1. жаўтава́та-кары́чневы ко́лер

2. жаўтава́та-кары́чневая ску́ра (звыч. вырабленая з буйвала)

♦

in the buff infml галышо́м, у чым ма́тка нарадзі́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

off-white [ɒfˈwaɪt] adj. не зусі́м бе́лы, шарава́та-бе́лы, жаўтава́та-бе́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вятро́ўнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства ружакветных з ружовым або жаўтавата-белым суквеццем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́хравы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўтрымлівае ў сабе вохру.

2. Жаўтавата-чырвоны, колеру вохры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бялёк, ‑лька, м.

Пакрытае доўгай і густой белай ці жаўтавата-белай поўсцю нованароджанае дзіцяня цюленя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жасцёр, ‑у, м.

Куст або дрэва сямейства крушынавых з жаўтавата-зялёнымі кветкамі і плодам касцянка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магнезі́т, ‑у, М ‑зіце, м.

Мінерал белага або жаўтавата-шэрага колеру; прыродная вуглякіслая соль магнію (выкарыстоўваецца як вогнеўстойлівы матэрыял).

[Ад н.-лац. magnesia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жало́бніца, ‑ы, ж.

Спец. Вялікі матылёк сямейства німфалід вішнёва-карычневай афарбоўкі з чорнымі знізу крыламі, акаймаванымі жаўтавата-белай палоскай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перапяля́чнік, перапе́лічнік ’скабіёза жоўтая, Scabiosa ochroleuca L.’ (віц., гродз., Кіс.). Да перапёлка (гл.). Названа паводле жаўтавата-бурага колеру птушкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)